میشل تورنیه، نویسنده کتاب روزنوشت های غیر شخصی ، همواره بر این نکته تاکید دارد که مناسب ترین شیوه خودشناسی و یادآوری خاطرات روزانه ، بر خلاف آنچه که تا کنون تصور می شده،نگارش و ثبت و یادآوری خاطرات غیر شخصی است که در ارتباط با افراد نا شناس صورت می پذیرد. وی در این اثر بیشترین تلاش را دارد تا از جنبه های شخصی اتفاقات روزانه فاصله بگیرد و حوادث را از زاویه دیدی متفاوت باز گو کند اما سوالی که در این جا مطرح می شود این است که آیا او موفق شده است تا به طور کامل (همانطور که آرزو دارد!) خود را از قید و بند مداخله های شخصی روزمره اش رها سازد یا اینکه همچنان می توان به وفور رد پای نویسنده ای را یافت که از "من" می نویسد؟ مهمترین مسئله ای که در این پژوهش مورد تحقیق و بررسی قرار خواهد گرفت، در وهله اول تفاوت های موجود میان روزنوشت های شخصی و غیر شخصی و سپس وجود یا عدم وجود جنبه های شخصی در اثر نویسنده فرانسوی میشل تورنیه است. در ابتدا به بررسی جامع ژانر "خود نوشته" یا "اتوبیوگرافی"و نحوه برخورد غیر شخصی میشل تورنیه در اثرش می پردازیم، سپس در مرحله بعد ویژگی های برجسته مکتب روزنوشت شخصی را در اثر مذکور مورد تحلیل قرار می دهیم. پس از انجام مقایسه ای میان دو مکتب نو پای یادداشت نگاری شخصی و غیر شخصی و بازیابی تفاوت های اصلی این دو ژانر، به تحقیق مستقیم بر روی کتاب "روزنوشت های غیر شخصی" میشل تورنیه می پردازیم برای نشان دادن تناقضی که در میان اسم کتاب و محتوی آن به چشم میخورد.