رشد صادرات و تولید ملی برخی از کشورهای در حال توسعه در سه دهه ی اخیر از یک طرف و تجربه ناموفق بودن سیاست جایگزینی واردات از طرف دیگر، باعث توجه بیشتر اقتصاددانان به نقش صادرات در توسعه و رشد اقتصادی شده است (واگنر1، 2007). با توجه به وابستگی به درآمدهای نفتی در ایران، سیاستگذاران کشور بر لزوم افزایش صادرات غیرنفتی بیش از پیش تاکید دارند. از این رو، توجه به صادرات غیرنفتی همواره از اولویت بالایی در برنامه های توسعه اقتصادی برخوردار بوده است. لزوم گریز از صادرات تک محصولی و رهایی از مشکلات ناشی از آن، ایجاد تنوع در محصولات صادراتی، تامین ارز جهت سرمایه گذاری و افزایش سهم در تجارت جهانی و بازار های بین المللی، اهمیت صادرات غیرنفتی را به وضوح نشان می دهد. صادرات غیر نفتی در فعالیت های اقتصادی اهمیت ویژه ای داشته و اثر آن بر اقتصاد و رشد غیر قابل انکار است. اما از آنجایی که بطور جدی و مناسب مورد توجه قرار نگرفته و به شکل بهینه ای تحت برنامه ریزی مدون قرار نداشته، نتیجه مطلوبی در رهیافت توسعه اقتصادی بدست نداده است. صادرات محصولات غیرنفتی شامل: صادرات محصولات کشاورزی، محصولات صنعتی، محصولات سنتی و خدمات می باشد. در کشور ما نگرش کلی درباره نوع کالای صادراتی به گونه ای است که به دلیل بالا بودن ارزش افزوده، صادرات صنعتی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که صادرات محصولات صنعتی کشور می بایست در بازارهای جهانی با محصولات مرغوبتر و ارزانتر کشورهای صنعتی رقابت کند. با توجه به جایگاه صادرات صنعتی در اقتصاد کشور می توان با تقویت این بخش، کشور را در تولید برخی کالاهای استراتژیک به خودکفایی رساند و از طرف دیگر دریافتی های ارزی حاصل از صدور این محصولات را بطور قابل توجهی افزایش داد. اصولا لازمه شکل گیری یک بخش قوی در بلندمدت، اتخاذ سیاست های مناسب بوده و این سیاست ها بدون شناسایی و تشخیص عوامل موثر و مهم نمی توانند عملی گردند. بنابراین به منظور تقویت بخش صنعت و افزایش صادرات محصولات این بخش، بررسی و تبیین عوامل موثر بر عرضه و تقاضای صادرات محصولات صنعتی، ضروری به نظر می رسد. تجزیه تحلیل جایگاه بخش صنعت در اقتصاد کشور، نیازمند مطالعه تحولات گذشته و وضع موجود این بخش می باشد، از این رو ارائه تصویری از وضعیت صنعت کشور و آگاهی از عملکرد و ویژگی های بنگاه های صنعتی بر مبنای آمار و اطلاعات، ضروری می باشد. واضح است که در اختیار داشتن چنین تصویری که نشان دهنده نقاط قوت و ضعف روند های گذشته و کنونی باشد، می تواند در اصلاح مسیر توسعه ی اقتصادی – صنعتی، رفع تنگناها و محدودیت ها و بهره گیری بهتر از امکانات و فرصت ها و حرکت در جهت اصلاح ساختار و رشد این بخش موثر واقع شود.