چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت دیابت، بیماری های کلیوی، نیتریت و ارتباط آنها با بحث استرس اکسیداتیو، در این پایان نامه اثرات نیتریت بر ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و همچنین آسیب اکسیداتیو پروتئین ها و اریتروسیت های بیماران دیابتی دیالیزی بررسی می شود. روش کار: در 90 نفر از بیماران دیابتی دیالیزی، دیابتی و افراد سالم، برخی پارامتر های بیوشیمیایی، طیف جذبی هموگلوبین، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما، کربنیل پروتئین های پلاسما، نیتریت پلاسما اندازه گیری و بررسی الگوی الکتروفورتیک پروتئین های پلاسما و اریتروسیت ها انجام شد. انکوباسیون با میزان10، 25 و50 میکرمولار نیتریت سدیم به مدت 60 و 240 دقیقه بر روی نمونه ها انجام و مجددا پارامتر های فوق سنجیده شد و در نهایت در گروه های مختلف و قبل و بعد از انکوباسیون مقایسه گردیدند. نتایج: میزان اوره، کراتینین، اسید اوریک و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما در بیماران دیابتی دیالیزی بالاتر و همچنین میزان آلبومین وکربنیل این گروه پایینتر از دو گروه دیگر بود. اگرچه اختلاف کربنیل تنها با گروه دیابتی معنی دار بود. انکوباسیون با نیتریت در غلظت 50 میکرومولار و به مدت 240 دقیقه بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و جذب نوری 630 و 560 هموگلوبین گروه سالم معنی دار بود. نتیجه گیری: در بیماران دیابتی دیالیزی، برخی پارامتر های بیوشیمیایی افزایش می یابد که با توجه به نقش آنتی اکسیدانی تعدادی از آنها، میزان آنتی اکسیدان تام پلاسما در آنها افزایش و احتمالا با توجه به این شرایط، میزان آسیب اکسیداتیو پروتئین های پلاسما در حد افراد سالم است. عدم پاسخ به نیتریت در دو گروه بیمار نیز می تواند با عدم تعادل در سیستم آنتی اکسیدانی آنها ارتباط داشته باشد.