هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر نوردهی اضافی بر سختی و ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی کلاس ll بود. مواد و روش ها: حفرات کلاس ll به ابعاد 5 * 1.5 * 4 در سطح پروگزیمال و 1 mm زیر cej بر روی 20 دندان پرمولر انسانی آماده شدند. دندان ها بطور تصادفی بر حسب روش نوردهی ( الف) استاندارد، ب) اضافی از ورای نسج دندان از سمت باکال و لینگوال ) به دو گروه تقسیم شدند و با کامپوزیت سایلوران p90 ترمیم شدند. سپس پرداخت شدند و تمام نقاط بجز 1 mm اطراف لبه جینجیوال با لاک ناخن پوشیده شد. به مدت 24 ساعت در محلول فوشین بازی 0.5 % قرار گرفتند. بعد از قطع ریشه و مانت دندان ها در پلی استر برش های 1 میلی متری از هر ترمیم زده شد و نفوذ رنگ در 4 ناحیه اندازه گیری شد. برای سختی سنجی در همان نواحی از تست ویکرز استفاده شد. داده ها با آنالیز واریانس یک عاملی چند متغیره و اندازه گیری های مکرر در سطح معنی داری 95% آنالیز شد. نتایج: تفاوت معنی داری در ریزنشت (p=0.045) و سختی (p=0.05) بین دو گروه مطالعه پیدا شد. ریزنشت بین نواحی مختلف ترمیم در روش استاندارد تفاوت معنی دار نداشت (p=0.240) ولی در روش نوردهی اضافی بین نواحی داخلی و خارجی تفاوت معنی دار بود. (p=0.028) سختی بین نواحی مختلف ترمیم در روش استاندارد بطور معنی داری تفاوت داشت (p=0.044) ولی با نوردهی اضافی تفاوت آماری دیده نشد. (p=0.909) نتیجه گیری: روش نوردهی اضافی باعث بهبود سختی و کاهش ریزنشت ترمیم های کامپوزیت می شود. لذا استفاده از روش نوردهی اضافی با شدت بالا در پایان توصیه می شود.