اگر بپذیریم معماری طرح مساله فضاست که ضمن درنظر داشتن اندیشه زمان حال پاسخگوی مسائل پروژه و نیازهاست، در نظر گرفتن این نکته که فضا چه چیزی را می پذیرد واین پذیرش چگونه صورت می گیرد توجه به جنبه های بیشتر کیفی فضا را به همراه می آورد. تاثیر معماری بر آموزش امری مسلم است بدین معنا که معماری آموزشی خود دارای نقش تربیتی است اما اینکه معماری تا چه حد و در چه سن کودکان بر آنها تاثیر می گذارد و چه رابطه ای میان خلاقیت و مکان برای کودکان هست هنوز تبیینی علمی به خود نیافته است. در این پژوهش سعی برآنست که این رابطه تا حد امکان در برخی جنبه ها تبیین شود. از طرفی با توجه به نیازهای خاص اجتماعی در سال های اخیر این پژوهش بارویکردی جامعه شناختی به خلاقیت نقش اجتماعی مدارس را مد نظر قرار می دهد. در این پژوهش سعی بر طراحی فضایی است که قابل پاسخ گویی به نیازهای اولیه جامعه معاصر و آینده ای که پیش بینی آن سخت است را دارا باشد، فضایی باشد جهت حساس سازی و پرسش گری متقابل و نه تحمیل نظر و یا حکمی قطعی.