هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس شغلی و کنترل شغلی با بهره وری شغلی کارکنان پالایشگاه شیراز می باشد. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان پالایشگاه شیراز به تعداد (650 نفر) بوده که با استفاده از جدول مورگان تعداد 250 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده-اند که این تعداد از روش نمونه‏گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از 3 پرسشنامه؛ استرس شغلی ولفگانگ و همکاران (1988)، کنترل شغلی جکسون و همکاران (1993) و بهره وری اچیو استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و t مستقل استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین استرس شغلی با بهره وری رابطه منفی و معنی وجود دارد، بین کنترل شغلی با بهره-وری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، استرس شغلی بهره وری شغلی را پیش بینی می کند و از میان ابعاد کنترل شغلی بعد کنترل زمان بهره وری شغلی را پیش بینی می کند و همچنین نتایج پژوهش نشان داد میزان کنترل شغلی و بهره وری کارکنان مرد بیشتر از کارکنان زن می باشد.