فرمالیسم روسی یکی از نظریه های است که مبنای آن بررسی وجوه ادبیت در متون ادبی است. این نظریه نخستین بار توسط ویکتور اشکلوفسکی محقق روسی مطرح شد. وی معتقد بود که شعر رستاخیز کلمات است و کار شعر و هنر شکستن مدار عادت است. وی عادت شکنی عنصر اصلی ایجاد ادبیت می دانست. دامنه این نظریه به زبانشناسی نیز کشیده شده است. زبانشناسان درصدد تبیین معیارهای تفکیک زبان ادبی از زبان روزمره برآمدند و اصطلاحاتی نظیر قاعده افزایی، قاعده-کاهی و برجسته سازی از این رهگذر به وجود آمد. این تحقیق سعی دارد با بهره گیری از مبانی نظری فرمالیسم روسی و زبانشناسی به تحلیل وجوه ادبییت غزلیّات عطار بپردازد. این تحلیل در سه سطح آوایی(قاعده افزایی)، سطح معنایی(قاعده کاهی) و انسجام انجام می شود