نظام های سیاسی بر اساس بنیادهای ارزشی و فرهنگ خاص خود شکل می گیرند و برای عملی کردن ارزش-ها، ساختارها و نهادهای حکومتی مناسب خود را شکل می دهند. هر یک از ساختارها و نهادها، کارکرد های خاص خود را به اجرا می گذارند و نظام سیاسی را در تحقق هدفها و ارزشها یاری می رسانند. عالی ترین مظهر رابط? قدرت و حاکمیّتی است که درهم? جوامع وجود داشته است. دراینجا مفهوم دولت را به معنایی گسترده تر از نهادهای قانونگذاری و اجرایی حکومت به کار می بریم .مهمترین وجه حاکمیّت دولت ، وضع و اجرای قوانین در جامعه است. قدرت ، منبع مورد استفاد? دولت ؛ حکومت مجموع? نهادهای لازم برای اجرای حاکمیّت و اخذ تصمیم ؛ و سیاست مجموع? اعمال دولت است . دولت بدین سان مفهوم انتزاعی و غیرشخصی است که به گفت? ماکس وبر « انحصار کاربرد قدرت مشروع » را در سرزمین خاصی در اختیار دارد و در درون مجموعه ای از دولت های واجد حاکمیّت دیگر قرار گرفته است. اقتدار دولت به عنوان حاکمیّت در درون کشور منحصر به فرد و بی نظیر است . تقسیم حاکمیّت به معنای تقسیم دولت خواهد بود . فعالان سیاسی کشورها در تامین امنیت کشور و سیاست خارجی نقش بالای دارند و ثبات در تصمیم گیری و شفافیت در گفتار و عمل خواستار بخش خصوصی از دولت است در این تحقیق به بررسی نقش مثبت و منفی احزاب و گروه های سیاسی بر تصمیم گیری های دولت نهم و دهم از سال 1383 تا سال 1391 می پردازیم. کلید واژه: دولت نهم و دهم، احزاب و گروه های سیاسی، تصمیم گیری دولت