چگونگی تامین مالی یکی از تصمیمات اساسی شرکت است. استقراض و یا انتشار اوراق بدهی یکی از راههای تامین مالی است که منجر به شکل گیری اهرم ها می شود. نسبت های اهرمی بالا علاوه بر آنکه ریسک شرکت را افزایش داده، بازده مورد انتظار سهامداران و هزینه سرمایه شرکت را افزایش می دهد. سهامداران و سرمایه گذاران نیز صرف ریسک مرتبط با اهرم ها را در نظر می گیرند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر ساختار سرمایه بر بازده سهام به عنوان یک عامل صرف ریسک است. به همین منظور عامل نسبت های اهرمی به مدل سه عاملی فاما و فرنچ افزوده شده و معنی داری مدل جدید بررسی می شود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها در طی سالهای 1386-1390 نشان دهنده معنی داری مدل سه عاملی فاما و فرنچ است. با این وجود عامل مربوط به نسبت اهرمی بر بازده سهام موثر نبوده و معنی دار نیست.