یکی از مهم‏ترین سازه‏های ارتباطی که از دیر باز مورد استفاده قرار گرفته‏اند، پل‏ها می‏باشند. مهم‏ترین عامل تهدیدکننده‏ی پایداری پل‏هایی که در مسیر جریان‏های رودخانه‏ای قرار دارند، آبشستگی پایه‏های آن ها می‏باشد. منشأ این آبشستگی‏های موضعی، فرسایشی است که در اطراف پایه‏های پل و در اثر جریان‏های گردابی به خصوص گرداب نعل اسبی ایجاد می‏گردد. مکانیزم این نوع جریان اطراف پایه پل‏ها آن‏قدر پیچیده است که بدست آوردن یک رابطه کلی که بتواند تخمین درستی از عمق آبشستگی ارائه کند، بسیار مشکل می‏باشد. از طرفی پیش‏بینی عمق آبشستگی در اطراف پایه‏های پل در طراحی مطمئن و اقتصادی شالوده آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در این تحقیق با استفاده از قابلیت های الگوریتم بهینه‏یابی جفت‏گیری زنبور عسل (hbmo)، دو مدل برای تخمین عمق آبشستگی موضعی پایه پل ارائه شده است. همچنین به دلیل اینکه بیشتر معادلات آبشستگی پایه پل بر مبنای داده‏های آزمایشگاهی بدست آمده‏اند، در این تحقیق برای تدوین مدل‏های پیشنهادی با رویداشت به آخرین روابط ارائه شده توسط دیگر محققین، از داده‏های میدانی و همچنین از الگوریتم بهینه‏یابی جفت‏گیری زنبور عسل، استفاده گردیده است. مقایسه نتایج مبتنی بر مدل های hbmo با نتایج حاصل از دیگر روابط موجود نشان می دهد که روابط جدید از دقت بیشتری برخوردار می‏باشند.

یکی از مهم‏ترین سازه‏های ارتباطی که از دیر باز مورد استفاده قرار گرفته‏اند، پل‏ها می‏باشند. مهم‏ترین عامل تهدیدکننده‏ی پایداری پل‏هایی که در مسیر جریان‏های رودخانه‏ای قرار دارند، آبشستگی پایه‏های آن ها می‏باشد. منشأ این آبشستگی‏های موضعی، فرسایشی است که در اطراف پایه‏های پل و در اثر جریان‏های گردابی به خصوص گرداب نعل اسبی ایجاد می‏گردد. مکانیزم این نوع جریان اطراف پایه پل‏ها آن‏قدر پیچیده است که بدست آوردن یک رابطه کلی که بتواند تخمین درستی از عمق آبشستگی ارائه کند، بسیار مشکل می‏باشد. از طرفی پیش‏بینی عمق آبشستگی در اطراف پایه‏های پل در طراحی مطمئن و اقتصادی شالوده آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در این تحقیق با استفاده از قابلیت های الگوریتم بهینه‏یابی جفت‏گیری زنبور عسل (hbmo)، دو مدل برای تخمین عمق آبشستگی موضعی پایه پل ارائه شده است. همچنین به دلیل اینکه بیشتر معادلات آبشستگی پایه پل بر مبنای داده‏های آزمایشگاهی بدست آمده‏اند، در این تحقیق برای تدوین مدل‏های پیشنهادی با رویداشت به آخرین روابط ارائه شده توسط دیگر محققین، از داده‏های میدانی و همچنین از الگوریتم بهینه‏یابی جفت‏گیری زنبور عسل، استفاده گردیده است. مقایسه نتایج مبتنی بر مدل های hbmo با نتایج حاصل از دیگر روابط موجود نشان می دهد که روابط جدید از دقت بیشتری برخوردار می‏باشند.