چکیده حمایت اجتماعی به عنوان سپری در مقابل حوادث و رویداد های ناگوار عمل کرده و نگرش مثبتی نسبت به مسائل در افراد به وجود می آورد. با این حال به نظر می رسد که همه افراد از حمایت اجتماعی ارائه شده در روابط نزدیک سود نمی برند و همه به یک میزان در زمان استرس حمایت اجتماعی را جستجو نمی کنند. به نظر می ر سد این مسئله تا حدی تحت تاثیر تجارب گذشته افراد باشد. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش تعدیل گر سبک های دلبستگی در رابطه حمایت اجتماعی و طرحواره های ناسازگار اولیه است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. 380 دانشجوی کارشناسی دانشگاه تهران با پاسخ دادن به مقیاس ادراک حمایت اجتماعی، دلبستگی بزرگسالان و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه، در این پژوهش شرکت کردند. برای انتخاب نمونه تحقیق از روش نمونه گیری خوشه ای و به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین حمایت اجتماعی و طرحواره های ناسازگار اولیه همبستگی منفی، بین سبک های دلبستگی ناایمن (اضطرابی-دوسوگرا و اجتنابی) و طرحواره های ناسازگار اولیه هبستگی مثبت، بین سبک دلبستگی ایمن و طرحواره های ناسازگار اولیه همبستگی منفی، بین سبک های دلبستگی ناایمن (اضطرابی-دوسوگرا و اجتنابی) و حمایت اجتماعی هبستگی منفی و بین سبک دلبستگی ایمن و حمایت اجتماعی همبستگی مثبت وجود دارد. همچنین نتایج به دست آمده بیانگر آن است که سبک های دلبستگی رابطه بین حمایت اجتماعی و طرحواره های ناسازگار اولیه را تعدیل می کنند. به نظر می رسد سبک دلبستگی یک ویژگی نسبتاً پایداری است که ادراک فرد از حمایت اجتماعی و جستجوی حمایت اجتماعی را تحت تأثیر قرار می دهد و به عنوان یک متغیر مهم، مولفه های شناختی تاثیرگذار در سلامت روانشناختی را تحت تأثیر قرار می دهد.