امروزه، نقش دین در زندگی انسانها بر کسی پوشیده نیست. مهمترین مبحث در هـر دیـنی، آموزه های آن است. آموزه های مذهبی به عنوان اصلی ترین فرایند انتقال مذهب و گسترش آن بین افراد تلقی می شود. به همین منظور سازمان عقیدتی سیاسی ناجا هر سال دوره های آموزش مذهبی مختلفی برای کارکنان خود برگزار می کند. پژوهشهای زیادی درمورد ارتباط میان مذهب و سازه های روانشناختی مختلف صورت گرفته است. در همین راستا، پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش آموزشهای مذهبی سازمان مذکور بر کیفیت زندگی و حرمت خود در کارکنان ناجا می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر، آزمایشی از نوع حقیقی با دو گروه پیش آزمون و پس آزمون است. نمونه پژوهش حاضر شامل 49 نفر از کارکنان مرد ناجا در شهرستان اصفهان است که با روش نمونه گیری دردسترس از جامعه انتخاب شدند. به 25 نفر از آنها آموزشهای مذهبی داده شد، در حالیکه به بقیه، این آموزشها داده نشد. بـرای جـمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت زندگی (sf36) و پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت (sei) و برای تحلیل داده ها از آزمون t برای معناداری تفاوت میانگین نمرات دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر کیفیت زندگی و حرمت خود تفاوت معناداری وجود ندارد. این نتیجه ممکن است متاثر از عوامل چندی از جمله الزامی بودن آموزشها، روش آموزش سخنرانی، ویژگیهای مربیان و امکان بروز آنها، نبود برخی از مطالب مهم دینی در آموزشها، فضای آموزشی و انگیزه های فراگیران باشد.