باکتری¬های افزاینده رشد گیاه به عنوان کودهای بیولوژیک نقش مهمی در مدیریت پایدار بوم نظام¬های زراعی و افزایش حاصلخیزی و تولید آنها دارند. به منظور بررسی تاثیر باکتری¬های افزایش دهنده رشد بر رشد و ویژگی¬های فیزیولوژیکی گیاه دارویی همیشه بهار (calendula officinallis l.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اول انواع باکتری¬های محرک رشد در هشت سطح )عدم تلقیح،pesudomonans putida ، azotobacter، azosperilium،pesudomonans putida + azotobacter ، pesudomonans putida + azosperilium ، azotobacter + azosperilium، pesudomonans putida + azotobacter + azosperilium) و عامل دوم نوع مصرف در دو سطح شامل (استعمال بذری و استعمال برگی) بودند. نتایج نشان داد که تیمار بذرمال تأثیر بیشتری بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، عملکرد بیوماس کل با دانه، شاخص برداشت دانه، تعداد گل در متر مربع، میزان رنگیزه¬های فتوسنتزی، درصد و عملکرد روغن، پروتئین و عناصر معدنی موجود در گیاه ) نیتروژن و فسفر (و تیمار محلول¬پاشی بر عملکرد خشک گل، عملکرد بیوماس کل با گل، قطر کاپیتول، ارتفاع ساقه اصلی، تعداد ساقه فرعی، وزن خشک بوته، وزن تر بوته، شاخص برداشت گل، عملکرد عصاره، میزان فلاونوئید کل، عناصر معدنی موجود در گیاه )پتاسیم (دارد. نتایج نشان داد که ترکیب باکتری آزوسپریلیوم + سودوموناس بیشترین تأثیر را بر صفات مورد بررسی داشت. بنابر نتایج بدست آمده کاربرد باکتری¬ها بصورت بذرمال تأثیر معنی¬داری در افزایش شاخص¬های کیفی و محلول¬پاشی آنها تأثیر معنی¬داری بر عملکرد و شاخص¬های کمی گیاه دارویی همیشه بهار داشت.

به منظور بررسی اثرات نانو کلات‏ها، نانوذرات و کلات معمولی اکسید آهن بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه آفتابگردان،آزمایشی در گلخانه آموزشی- پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش عبارت بود از 9 تیمار کودی (نانوکلات‏ها، نانوذرات و کلات معمولی آهن) و نحوه اعمال تیمارها مورد آزمایش به دو صورت محلول پاشی و مصرف خاکی، در 4 مرحله و در فواصل 15 روزه اعمال شدند. بر اساس نتایج به‏ دست آمده، مشخص شد که نانوکلات های آهن و نانو ذرات اکسید آهن نقش بسزایی بر شاخص‏های رشد (وزن خشک و وزن تر اندام هوایی، ارتفاع بوته و تعداد برگ در بوته) و میزان محتوی کلروفیل های برگ ( a، b، کل و کاراتنویئدها) و همچنین میزان جذب عناصر غذایی اندام هوایی گیاه آفتابگردان داشتند، به طوری که تأثیر معنی‏داری (در سطح یک درصد) بر همه پارامترهای مورد بررسی داشته اند. به طور کلی تأثیر هر یک از نانوکلات‏ها، بر شاخص های اندام هوایی، میزان کلروفیل برگ و غلظت عناصرغذایی اندام هوایی گیاه آفتابگردان مثبت مشاهده شد. در مورد روش مصرف باید گفت که در هر دو روش مصرف خاکی و محلول پاشی، تأثیر تیمار نانوکلات و نانوذرات آهن بر شاخص های اندام هوایی، میزان کلروفیل برگ و غلظت عناصرغذایی اندام هوایی گیاه آفتابگردان مثبت مشاهده شد. بالاترین میزان اکثر شاخص های رشد و کلروفیل های برگ از طریق محلول پاشی بدست آمده است و این موضوع برتری روش محلول پاشی را در اکثر شاخص های رشد و کلروفیل ها و برتری روش مصرف خاکی را در اکثر عناصر غذایی اندام هوایی نشان می‏دهد.