هدف پژوهش حاضرتعیین برازش مدل روابط علی سبک¬های دلبستگی، حمایت اجتماعی ادراک شده، سبک¬های هویت، عزت نفس و احساس تنهایی بر آمادگی به اعتیاد بود. برای این منظور 596 دانشجو (354 دختر،242پسر) به شیوه¬ی نمونه¬گیری خوشه¬ای چندمرحله¬ی از میان دانشجویان دانشگاه¬های شهر کرمان (46000) انتخاب شدند. برای گردآوری اطاعات از پرسش¬نامه¬های سبک هویت بروزونسکی، سبک دلبستگی هازان و شیور، احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست، حمایت اجتماعی ادرک شده زیمت، دهلم، زیمت و فارلی، عزت ¬نفس روزنبرگ و آمادگی به اعتیاد زرگر استفاده شد. داده¬های به دست آمده با روش تحلیل مسیر مورد تجزیه¬و ¬تحلیل قرارگرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که مدل تدوین شده از برازش مناسب و شاخص¬های برازندگی از آماره¬های مطلوبی برخوردار بود. همچنین از میان متغیرهای برون¬زا، سبک¬های هویت اطلاعاتی، هنجاری و سردرگم و سبک-های دلبستگی دوسوگرا اثر مستقیم و معناداری برآمادگی به اعتیاد داشتند، اما متغیرهای برون-زای سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی، حمایت اجتماعی ادراک شده و احساس تنهایی بر آمادگی به اعتیاد اثرمسقیم و معناداری نداشتند. از یافت? دیگر پژوهش حاضر این است که متغیرهای سبک¬های هویت اطاعاتی و سردرگم، سبک دلبستگی دوسوگرا، حمایت اجتماعی ادراک شده و احساس تنهایی به واسط? عزت ¬نفس دارای اثر غیرمستقیم و معناداری بر آمادگی به اعتیاد بودند. به طور کلی یافته پژوهش حاضر نشان داد که از میان متغیرهای برون¬زا، سبک دلبستگی دو¬سوگرا با نقش واسطه¬ای عزت ¬نفس بیشترین اثر را برآمادگی به اعتیاد داشت. با توجه به یافته¬های بالا می¬توان نتیجه گرفت که ارتباط والدین با فرزندان از مهم¬ترین عوامل اثر گذار بر آمادگی به اعتیاد دانشجویان است که با برگزاری کلاس¬های نحو? ارتباط با فرزندان از این امر می¬توان پیشگیری کرد.