صنعتی شدن یکی از اصلی ترین عوامل در ساخت اقتصاد جهانی است و ارتباط مستقیمی با مسأله¬ی توسعه یافتگی داشته و رهایی از وابستگی و عقب ماندگی را به دنبال دارد. از آنجایی که صنعتی شدن روندی پویا و بلندمدت است و کشور ما آغازگر این روند نبوده و انقلاب صنعتی در گوشه ای دیگر از دنیا اتفاق افتاده پس باید راه دنباله روی و پیروی را طی می کرده و دوره های متعدد سیاسی را پشت سر می گذاشت. در تحقیق حاضر موانع سیاسی صنعتی شدن ایران در دوره های صفویه، افشاریه، زندیه، قاجاریه و پهلوی اول مورد بررسی قرار گرفته است. چون ماهیت دوره های متعدد تاریخی مورد مقایسه و تطبیق قرارگرفته از روش تاریخی مقایسه ای و تطبیقی استفاده شده است. و نتایجی که از این تحقیق حاصل شد مشخص گردید که: عوامل داخلی شامل: 1ـ وجود حکومت استبدادی، 2ـ جاه طلبی درباریان و تمرکز قدرت ایشان، 3ـ جدال داخلی و نبود امنیت جهت سرمایه گذاری، 4ـ نبود شایسته سالاری و حذف نخبگان از صحنه سیاسی کشور، 5 ـ عدم آگاهی و شعور سیاسی مردم و حاکمان. و عوامل خارجی شامل: 1ـ ناتوانی برخورد با جهانی شدن و رویارویی با غرب، 2ـ حضور بیگانگان و شرایط نیمه استعماری ایران، 3ـ تهاجمات خارجی و هدر رفت سرمایه های کشور، 4ـ امتیاز ها و قراردادهای نابرابر از دلایل عدم صنعتی شدن ایران از دوره ی صفویه تا پایان دوره ی پهلوی اول (رضاخان ) محسوب می¬شود.