فولادهای کربن متوسط کرم- مولیبدن دار که عمدتاً در مخازن تحت فشار مورد استفاده قرار می گیرند به ترکیب همزمان استحکام و انعطاف پذیری نیازمند هستند و ریزساختار مرسومی که برای این فولادها پیشنهاد می شود مارتنزیت تمپر شده است اما معلوم شده است که این ریزساختار برای این کاربردها مناسب نیست . از این رو برای دستیابی به خواص مکانیکی بهینه از عملیات حرارتی بین بحرانی به عنوان یکی از روش های عملیات حرارتی خاص برای فولادهایی با ساختار اولیه فریت - پرلیت استفاده می شود . در اثر این عملیات به ریزساختار دوفازی فریت - مارتنزیت می رسیم . در این پروژه ، تاثیر عملیات حرارتی بین بحرانی بر روی فولاد aisi 4135 انجام گرفتهاست . برای انجام عملیات حرارتی از ریزساختارهای اولیه مختلفو دماهای بین بحرانی به همراه عملیات حرارتی بین بحرانی مستقیم(بدون عملیات حرارتی اولیه)استفاده شده است. پارامترهای عملیات حرارتی متغیر دیگر به جزدمای بین بحرانی در این بررسی زمان نگه داری در دمای ثابت در ناحیه دو فازیمی باشد که برای تعدادی ازسیکل ها انجام شده است و نیز روی تمامی سیکل های انجام گرفته عملیات حرارتی تمپر کردن انجام گرفت و با ساختار مارتنزیت تمپر شده مرسوم موردمقایسه قرار گرفت . نتایج تحقیق از ترکیب مناسب استحکام ، انعطاف پذیری و انرژی ضربه با استفاده از عملیات حرارتی بین بحرانی که تمپر شده است را نشان می دهد. نتایج مطلوبی از فرآیندهای نرماله و بین بحرانی و تمپر شده بدست آمده است که انعطاف پذیری بالاتری نسبت به فرآیند مارتنزیت تمپر شده داشته است . در فرآیند بین بحرانی آستنیته شده و تمپر شده در دمای بین بحرانی در دو محیط کوئنچ روغن و پلیمری ترکیب مناسب از خواص مکانیکی حاصل شده است . نتایج بررسی سطوح شکست حاصل از آزمایش ضربه که در دمای c°50 – انجام گرفته است وجود دیمپل های عمیق و بزرگ در سیکل های بهینه با شکست نرم نسبت به شکست شبه کلیواژ در مارتنزیت تمپر شده را نشان می دهند.

عملیات حرارتی بین دماهای بحرانی یک عملیات مهم و تأثیرگذار در خواص مکانیکی فولاد می باشد. مقاله حاضر اثر عملیات حرارتی بین دماهای بحرانی بر خواص خستگی فولاد میکروآلیاژی بوردار را بررسی می کند. به منظور دستیابی به ریزساختارهای دوفازی با مقادیر متفاوت از مارتنزیت، دماهای 730،750و 0c 770به عنوان دماهای بین بحرانی انتخاب شدند و به ترتیب مقادیر 52 و 68 و 88 درصد حجمی مارتنزیت در کنار فاز فریت بدست آمد. به منظور بررسی اثر تمپر بر خواص خستگی یک دسته از نمونه ها تمپر شدند. پژوهش حاضر نشان می دهد که استحکام خستگی با افزایش کسر حجمی مارتنزیت افزایش پیدا می کند و با تمپر کردن استحکام خستگی افت پیدا می کند

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

جهت بررسی اثر دو پارامتر دمای آستنیته و محیط کوئینچ بر روی ساختار و خواص شامل تافنس، استحکام و سختی فولاد فنر حاوی ‏‎si-cr-mn‎‏ ، سیکلهای مختلف عملیات حرارتی بر روی این فولاد انجام شد. سیکلهای عملیات حرارتی اعمال شده شامل آستنیته کردن و تمپر کردن در دماهای مختلف و کوئینچ در دو محیط آب و روغن بود. محصول تمام سیکلهای عملیات حرارتی انجام شده ، مارتنزیت تمپر شده بود. البته کاهش سرعت سرد کردن ناشی از کوئینچ در روغن باعث تشکیل مقدار اندکی بینایت بالایی گردید که تصاویر میکروسکوپ الکترونی تائید کننده این موضوع بود. تمپرینگ در دماهای خاص، باعث ایجاد تردی از نوع تردی مارتنزیت تمپر شده شد که تصاویر میکروسکوپ الکترونی و اطلاعات بدست آمده از تست ضربه وقوع این پدیده را در دمای ‏‎‎‏350 درجه سانتیگراد به اثبات رساند. بررسی اندازه دانه های آستنیت اولیه پس از کوئینچ از دماهای مختلف آستنیته و همچنین نتایج حاصل از سختی سنجی نمونه های کوئینچ شده حاکی از رشد دانه در دماهای بالاتر از 850 درجه سانتیگراد بود. همچنین نتایج حاصل از سختی سنجی نمونه های تمپر شده نشان دادند که سختی بعد از تمپر نمونه های کوئینچ شده (از دمای آستنیته یکسان) در روغن بیشتر از سختی بعد از تمپر نمونه های کوئینچ شده در آب است. بعد از انجام تست ضربه اطلاعات بدست آمده نشان دادند که برای یک دمای تمپر ثابت ، بهترین تافنس در دمای آستنیته کردن ‏‎‎‏850 درجه سانتیگراد و کوئینچ در روغن بدست می آید.