از جمله پیامدهای عمده شهرنشینی شتابان، گسترش فضایی شهرها و خورندگی روستاها و اراضی پیرامونی آنهاست که در مادرشهرهای منطقه¬ای نمود گسترده¬ای داشته است. این پدیده در ایران طی نیم قرن اخیر با برجستگی زیادی همراه بوده است. شهر زابل، که مادرشهری منطقه¬ای است، طی دهه¬های اخیر رشد شتابانی در افزایش جمعیت و همچنین در گسترش سطح داشته، به گونه¬ای که خزش پیوسته این شهر طی این دوره روستاهای زیادی را در بافت خود ادغام کرده است. هدف این پژوهش بررسی اثرات کالبدی – فضایی روستاهای مستحیل شده (روستای سرحدی و روستای سیاهمرد) در شهر زابل می¬باشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و ابتدا از روش توصیفی، تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. در مرحله بعد به جمع آوری داده های میدانی از طریق پرسشنامه و مصاحبه با مردم محدوده مورد مطالعه اقدام گردید و برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از نرافزارهای آماری و تحلیل سلسله مراتب ahp استفاده شده است. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان می¬دهد که چه از دیدگاه مردم ساکن محلات و چه با توجه به برداشتهای میدانی محقق تغییرات زیادی در بعد کالبدی- فضایی نسبت به قبل از ادغام صورت گرفته است. اما ساکنان روستاهای ادغام شده از خدمات ارائه توسط مدیریت شهری رضایت چندانی ندارند.