معضل بیکاری به عنوان یکی از شاخص های مهّم عدم توسعه یافتگی کافی در کشورهای جهان سوّم است. در بسیاری از این کشورها بخش وسیعی از نیروی کار دچار کم کاری یا بیکاری پنهان هستند و منابع و فرصتهای کافی برای افزایش درآمد را در اختیار ندارند. این موضوع در چنبره ای از مسایل و مشکلات گسترده ای از عوامل و مولفه های مرتبط با یکدیگراند که برخی از آنها جدّی و بعضی حادتراند و عموماً دامنه ای بس پیچیده و فراگیر در تمام ارکان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی این کشورها دارد. کار و اشتغال نه تنها جایگاه انسان را در عرصه گیتی انسانی تر کرده، وی را برای پیروزی بر نیروهای طبیعی مجهزتر می نماید و نیازهای اقتصادی او را تأمین می کند، بلکه به عنوان یک امر فرهنگی و ارزشی، چگونگی ارتباطات اجتماعی، مشارکت مدنی و زندگی جمعی را نیز به انسان می آموزد. کار با تجربه و دانش انسانی درآمیخته و بین فکر و اندیشه، سرمایه های مادی و معنوی و سرمایه های اجتماعی پیوندی ناگسستنی پدید آورده است.