در این تحقیق، یک مطالعه آماری بر روی نسبت حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک به الاستیک، به منظور تخمین حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک از روی حداکثر تغییرمکان الاستیک انجام گرفته است. این نسبت برای سیستم های یک درجه آزاد دارای مدل رفتاری الاستوپلاستیک کامل با زمان تناوب های بین 05/0 تا 3 ثانیه و به ازای ضرایب کاهش مقاومت تحت اثر مجموعه نسبتا بزرگی از رکوردهای زلزله های ایران بدون در نظرگرفتن اثرات اندرکنشی خاک-سازه محاسبه شده است. مقصود از خاک سخت در این مطالعه، خاک های نوع یک، دو و سه می باشد. در استاندارد 2800 ، طبقه بندی نوع خاک بر اساس سرعت موج برشی در 30 متر لایه فوقانی خاک انجام گرفته است، لیکن به جهت اینکه در زمان انجام این مطالعه، فقط اطلاعات سرعت موج برشی برای تعداد بسیار اندکی از ایستگاه های ثبت زلزله در اختیار می باشد، در این تحقیق معیار طبقه بندی نوع خاک بر مبنای شیوه نسبت طیفی با توجه به مرجع شماره (5) در نظر گرفته شده است. اثر زمان تناوب، مقدار ضریب کاهش مقاومت، شرایط خاک، بزرگای زلزله و فاصله از کانون زلزله روی نسبت حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک به الاستیک ارزیابی و بحث شده است. نسبت حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک به الاستیک مرتبط با مقادیر میانگین ارائه شده است، همچنین مقدار پراکندگی نتایج هم مورد بحث قرار گرفته است. در نهایت با استفاده از تحلیل رگرسیون غیرخطی، رابطه ساده ای برای تخمین نسبت حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک به الاستیک برای سیستم های یک درجه آزاد با مدل رفتاری الاستوپلاستیک کامل معرفی شده است که برای تخمین حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک سازه ها روی خاک سخت از روی حداکثر تغییرمکان الاستیک، قابل استفاده می باشد. همچنین با توجه به اینکه ضریب موجود در رابطه تعیین تغییرمکان هدف ساختمان ها در نشریه 360 (دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود در ایران) نیز معرف نسبت حداکثر تغییرمکان غیرالاستیک به الاستیک برای سیستم های یک درجه آزاد با مدل رفتاری الاستوپلاستیک کامل می باشد، رابطه پیشنهاد شده بر اساس نتایج این مطالعه با ضریب نشریه 360 مقایسه شده است و مشخص گردیده که این ضریب نشریه 360 نیازمند تجدیدنظر و تغییر می باشد.