چکیده در این تحقیق، تهیه و ارزیابی نانوالیاف زیست تخریب پذیر پلی کاپرولاکتون حاوی مترونیدازول بنزوات با هدف درمان بیماری های پریودنتال مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور محلول هایی حاوی 5/9% تا 5/11 درصد وزنی حجمی پلی ?-کاپرولاکتون و 5% تا 15 درصد مترونیدازول بنزوات نسبت به وزن پلیمر در مخلوط حلال هایdcm:dmf با نسبت های حجمی 70:30 ، 80:20 و 90:10 تهیه شده و با استفاده از روش الکتروریسی نانوالیاف مورد نظر تولید گردید. به منظور بررسی اثر نسبت حلال ها، غلظت پلیمر و غلظت دارو بر مورفولوژی نانوالیاف الکتروریسی شده و متوسط قطر از میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) استفاده شد. با استفاده از طیف مادون قرمز با تبدیل فوریه(ftir) تداخل شیمیایی احتمالی بین پلیمر و دارو بررسی شد.به منظور بررسی ساختار فیزیکی و تداخل شیمیایی احتمالی پلیمر و دارو از آنالیز حرارتی (dsc) استفاده شد. رهایش دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده، در محیط بافر فسفات با 4/7=ph مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین مقدار مترونیدازول در محیط انحلال از روش اسپکتروفتومتری در ناحیه uv استفاده شد.نتایج نشان داد، افزایش نسبت dcm به dmf باعث کاهش هدایت الکتریکی و افزایش ویسکوزیته محلول و قطر نانوالیاف می گردد.همچنین افزایش غلظت مترونیدازول بنزوات باعث افزایش هدایت الکتریکی و کاهش ویسکوزیته محلول و قطر نانوالیاف می شود.نتایج نشان داد تغییر نسبت حلال ها، غلظت پلیمر و غلظت دارو بر پروفایل و سرعت رهایش دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده تاثیر دارد. با انتخاب ضخامت مناسب وب، میزان رهایش ناگهانی دارو در زمان های اولیه کم بوده و رهایش دارو از وب نانوالیاف الکتروریسی شده 19 تا 23 روز ادامه داشته است. رهایش مترونیدازول بنزوات از وب نانوالیاف پلی کاپرولاکتون با مکانیسم انتشار فیکی انجام شده است.با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت نانوالیاف الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون حاوی مترونیدازول بنزوات توانایی رهایش دارو به صورت کنترل شده را داشته و می تواند به عنوان یک سیستم موضعی رهایش کنترل شده مترونیدازول بنزوات برای درمان عفونت های پریودنتال مورد استفاده قرار گیرد.