پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و آموزش راهبردهای نظمجویی فرایندی هیجان در کیفیت زندگی، خودکارآمدی و مشکلات بین فردی بیماران صورت گرفت. روش: این پژوهش در قالب یک طرح تک آزمودنی اجرا شد. نمونهی این پژوهش شامل شش بیمار (زن و محدوده سنی 20 تا 40سال) مبتلا به اختلال افسرده خویی بود که در دو روش درمانی به صورت دردسترس جایگزین شدند (شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و آموزش راهبردهای نظمجویی فرایندی هیجان). برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامهی افسردگی بک (bdi-ii) ، مصاحبه ی بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور i((scid-i، نسخهی فرم کوتاه پرسشنامهی نظم جویی شناختی هیجان (short-cerq-p)، پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان جهان بهداشت whooqol – bref))، مقیاس خود کارآمدی عمومی (general self-efficacy scale- gse)، فرم کوتاه پرسشنامه مشکلات بین فردی استفاده شد. یافتهها: بازبینی دیداری نمودارها و اندازهی ضریب تاثیر، بهبودی معناداری را در نمرات کیفیت زندگی و خودکارآمدی و کاهش معناداری را در نمرات مشکلات بین فردی همهی شرکتکنندگان نشان داد. نتیجهگیری: این یافتههای مقدماتی از نقش موثرتر آموزش راهبردهای نظم جویی فرایندی هیجان در بهبودی مشکلات بین فردی و خودکارآمدی نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی(mbct) و نقش موثرتر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی(mbct) در مقایسه با آموزش راهبردهای نظم جویی فرایندی هیجان در بهبود کیفیت زندگی حمایت میکند.