چندین زیست چسب -17بتااسترادیول، (tds) به منظور دستیابی به سیستمی با آزادسازی 9 روزه از این دارو، طراحی شد. آزاداسازی دارو از فرمولاسیون های tds با استفاده از روش hplc مختلف ، در مخزن های شیشه ای با حجم 200 میلی لیتر و توسط دستگاه تغییر یافته شماره uspii و توسط دیسک نگهدارنده زیست چسب با مش پیشنهادی اندازه گیری شد. به نظر می رسد که آزادسازی دارو از فرمولاسیون های مختلف 24، 36، 104، 168 و 216 ساعته، از کینتیک درجه صفر پیروی می کنند. اثر دو پلاستی متفاوت (tec و atbc) بر آزادسازی دارو و از فرمولاسیون های مختلف tds بررسی شد. و تقریبا مشابه به هم بودند. سرعت آزادسازی استرادیول از زیست چسب های تهیه شده پس از بهره وری از ترکبیات افزاینده نفوذپذیری نظیر پروپیلن گلیکول و اسید میریستیک ، افزون گردید. نتایج به دست آمده به وضوح نشان می دهند که پلی آکریلیت ها پلیمرهایی مناسب برای تهیه زیست چسب های استرادیول می باشد. این نتایج همچنین نشان می دهند که تغییر پلاستی سایز tec به atbc هیچ تغییر قابل توجهی را در الگوی آزادسازی دارو از فرمولاسیون tds ایجاد نمی کند. علاوه بر این، در این رساله برای اولین بار از پروپیلن گلیکول به عنوان کمک حلال در محیط انحلال استفاده شد. که سبب بهبود آزادسازی دارو از زیست چسب گردید. همچنین این پژوهش ها نشان داد که بهره وری از اسید میریستیک (ma) و pg به عنوان افزاینده، اثر موثری را بر آزادسازی استرادیول از زیست چسب 216 ساعته نشان دهد.