پلی وینیل کلراید از پلیمریزاسیون وینیل کلراید تولید می شود. مکانیسم پلیمریزاسیون زنجیری رادیکال است و پروسس پلیمریزاسیون یک پروسس هتروژن است و با مسائل متعددی نظیر زیاد بودن و پیچیده بودن واکنشهای پلیمریزاسیون و پدیده های نفوذ مولکولی و انتقال جرم درگیر است. وسعت کارهای انجام شده بیانگر پیچیدگی موضوع می باشد. موفق ترین مدلها در زمینه سرعت پلیمریزاسیون وینیل کلراید را ‏‎xie‎‏ و همکارانش (1991)، ‏‎kiparisside‎‏ و همکارانش (1997) و ‏‎mejdell‎‏ و همکارانش (1999) ارائه کرده اند. ‏‎xie‎‏ و همکارانش بیشتر پدیده های شیمیایی پلیمریزاسیون را بررسی کردند و یک مدل ارائه کردند. ‏‎kiparisside‎‏ و همکارانش مسائل انتقال جرم در میزان بالا را بررسی کردند و یک مدل ارائه دادند و ‏‎mejdell‎‏ و همکارانش با استفاده از موازانه انرژی توانسته اند یک مدل برای سرعت پلیمریزاسیون ارائه کنند. در کار ما ابتدا پدیده های فیزیکی و شیمیایی پلیمریزاسیون بصورت جامع بررسی شد و پس از آن مدل ‏‎xie‎‏ و همکارانش را با فرض مستند اینکه دفع رادیکالی از فاز مونومر به پلیمر قابل صرف نظرکردن است اصلاح کردیم. درمرحله بعدی تعادلات فازی پروسس پلیمریزاسیون را بصورت جامع بررسی کردیم و در این زمینه با بدست آوردن روابط صحیح برای توزیع مونومر در فازهای مختلف کلیه مدلهای قبلی را اصلاح کردیم. در انتها با استفاده از مدل تهیه شده و به کمک نرم افزار ‏‎maple v 1997‎‏ پروسس پلیمریزاسیون وینیل کلراید را شبیه سازی کردیم و نتیجه میزان تبدیل نهائی بدست آمده را با میزان تبدیل نهایی یک راکتور پلیمریزاسیون صنعتی مقایسه کردیم که نتیجه در حد نسبتا قابل قبولی با نتایج عملی توافق داشت ولی صد درصد انطباق نداشت که پیش بینی می شود این اختلاف ناشی از غیر واقعی بودن برخی از ثابتهای سنتیکی باشد.