معناداری زندگی و جستجوی این معنا یک ضرورت اخلاقی، روحی، روانی و دینی است.علامه به حق بارها هشدار داده که معنای زندگی باید هماهنگ با ساختار غریزی و فطری انسان تعیین شود. خوردن و آشامیدن، شهوت جنسی و خواب و استراحت از نیازهای غریزی انسان است که افراط و تفریط یا تعطیل آنها مخالف ساختار غریزی است و باعث لطمه به انسان یا حتی به نابودی انسان منتهی می شود. در باره فطریات نیز چنین است، چرا که اینان نیز جزیی از ساختار و ذات انسان است که انکار و بی توجهی به آنها خسارت بار و بلکه ویرانگر است.هر دو فیلسوف معتقداند که زندگی لذت پرستانه و بلهوسانه یا غریزی زیستن به ناکامی، پوچی، و افسردگی منجر می شود. لذا علامه به فطری زیستن توصیه اکید دارد. کرکگور با این که گاهی غریزی و بلهوسانه زیستن را نیز یکی از گزینه های اصیل زیستن دانسته است، اما عملاً و شخصاً به ناکامی این راه اعترافات بسیار روشنی دارد. این نکته نشانه آن است که او به مقتضای زمان و مکان خاصی که در آن قرار داشته، مخاطبان را به تدریج و غیرمستقیم به فطری زیستن فراخوانده است.هر دو فیلسوف مومنانه زیستن را مطابق با فطرت انسانی دانسته اند، هر چند علامه عقل و فطرت را بیش از همه موید دین اسلام و تشیع دانسته، چرا که آموزه های این دین و مذهب بیش از هر دین و مذهبی مطابق با ساختار فطری و غریزی انسان است.از نظر هر دو فیلسوف وجود خدا بدیهی و غیر قابل تردید است. مهم ترین منفعت اعتقاد به وجود خدا، معنا یافتن زندگی انسان است. زیرا خدای خالق و ربِّ جهان و انسان، حکیم و عالم هم هست و لذا برای آفرینش انسان هدف و معنایی در نظر داشته است.هر دو فیلسوف آزمایش و ابتلای با خیرات و شرور را فعلِ خدا و نخستین معنای زندگی می دانند. پایداری در آزمایش ها پله ای برای صعود به سوی فلاح و رستگاری نهایی است.در آموزه های اسلامی بندگی و عبودیت انسان در برابر خداوند نیز معنای زندگی انسان تلقی شده است. بندگی به معنای پذیرش و پیروی فروتنانه از کلیه آموزه های دینی (اعتقادی، اخلاقی و فقهی) است. جان مومنان در اثر بندگی خدا، به صفا و پاکی رسیده و از ناهنجاری های فکری، اخلاقی و عملی رهایی می یابد و سعادت دنیوی و اخروی را باعث می گردد. کرکگور نیز بندگی هوا و هوس ها را ویژه سپهر زیباپرستی یا بلهوسانه و التزام به اخلاق را در سپهر اخلاقی، منجر به ناامیدی، دلزدگی و ناکامی دانسته و تنها بندگی و تعظیم در برابر خدا و دین را باعث امید و آرامش و نجات و رستگاری می داند.. عبادت یا پرستش خداوند نیز دیگر معنای زندگی است. پرستش که در قالب اعمالی همچون نماز، ذکر، مناجات، دعا و... صورت می گیرد، نشانه بندگی و حقارت فرد در برابر پروردگار غنی و بی نیاز است و موجب نیل به رحمت، مغفرت و معرفت می گردد. تقرب به خداوند نیز معنای زندگی و در واقع مرحله نهایی آن در حیات دنیا است. آزمایش، بندگی و پرستش گام های لازم برای نزدیک شدن به خداوند است. از نظر علامه قرب به خداوند از دو راه آفاقی (حصولی) و انفسی (حضوری) ممکن است؛ اما سیر انفسی به مراتب سودمندتر، عمیق تر و واقعی تر است. کرکگور سیر آفاقی را در حوزه دینداری و عرفان، نه تنها غیرمفید بلکه مضر و مخرب می داند.اگر مرگ به معنای فنا و انعدام انسان باشد، ارزش آفرینش، آزمایش، بندگی، پرستش، تهذیب و معرفت نفس در نهایت معرفت رب و قرب الهی، معنا و مفهوم صحیحی نخواهد داشت و زندگی به زیستنش نمی ارزد و به تعبیر قرآن کریم جهان و زندگی انسان عبث، بیهوده و مهمل خواهد بود.. از نگاه علامه خداوند به خاطر حکمت، رحمت و عنایت یا عدالتش، جهان و انسان را بی عاقبت و بی معنا و بی هدف نیافریده است. لذا بعید است مرگ را پایان هستی انسان قرار دهد. انسان مخلوقی است سه لایه یا سه بُعدی که با مرگ طبیعی و بدن، با لایه ملکوتی و جبروتی اش حیات جدیدی را پیش روی دارد. انکار حیات واپسین به دلیل غفلت از لایه های روحانی وجود انسان و انس و الفت با ماده و دلبستگی های دنیوی است. کرکگور نیز از راه انفسی و دل و تمسّک به کتاب مقدس، لایه روحانی وجود انسان و جهان و حیات واپسین را باور دارد.زندگی پس از مرگ تجسم زندگی دنیای انسان است. استمرار افکار و رفتار خوب، ملکات فاضله را ایجاد کرده و این ملکات پس از مرگ به شکل بهشت جلوه خواهد کرد. افکار و رفتار بد و ناپسند، ملکات رذیله را باعث می شودکه پس از مرگ به هیئت دوزخ و عذاب در خواهد آمد. بنابراین معنای نهایی زندگیِ انسان تلاش برای برخورداری از زندگی سعادتمندانه اخروی و به عبارتی ورود به جوار قرب الهی و بهشت برین است. این سعادت بزرگ از رهگذر ایمان به خدا و آخرت و تبعیت از رهنمودهای دینی فراهم می آید.علامه طباطبایی و سورن کرکگور، یکی از شرق و دنیای اسلام و دیگری از غرب و دنیای مدرن و مسیحیت و هر دو در ژرفای ظلمت ناشی از بت پرستی های مدرن و پسامدرن به پا خاسته، پرچم دین داری را برافراشته و هر یک با تلاش مستمر و خستگی ناپذیر خود بار دیگر انسان ستم زده و خسته از دین گریزی را به سوی خدا، رستگاری ابدی و تعالیم پیامبران راستین فراخواندند؛ چرا که یافتن معنای صحیح زندگی، جز از این راه نه ممکن است و نه مطلوب.

زمینه و هدف: گرفتگی عضلانی، انقباض دردناک، موضعی، قابل لمس و غیرارادی عضلات اسکلتی است که معمولاً عضلات ساق پا را درگیر می¬کند و ممکن است عدم تعادل بین جذب و دفع الکترولیت¬ها و ویتامین¬ها زمینه¬ساز آن باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر ویتامین d و کلسیم-ویتامین d در درمان گرفتگی عضلات پا به عنوان پیامد اولیه و تاًثیر ویتامین d و کلسیم-ویتامین d بر نمره کیفیت خواب، شاخص¬های آنتروپومتریک نوزاد، فراوانی زایمان پره¬ترم و سزارین به عنوان پیامدهای ثانویه در زنان باردار انجام گرفت. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده سه ¬سوکور بر روی 126 نفر زن باردار مبتلا به گرفتگی عضلات پا در شهر تبریز در سال 1392 انجام گرفت. نمونه¬ها با روش بلوک¬بندی تصادفی در سه گروه 42 نفری قرار گرفتند. گروه¬ اول ، روزانه 1000 واحد قرص ویتامین d و گروه دوم 300 میلی¬گرم کلسیم کربنات به اضافه 1000 واحد ویتامین d و گروه کنترل قرص دارونما را به مدت 60 روز دریافت نمودند. تعداد، طول و شدت درد گرفتگی در هفته قبل از مداخله و طی 8 هفته بعد از مداخله و همچنین کیفیت خواب قبل از مداخله و بعد از اتمام مداخله و نتایج زایمان شامل طول مدت بارداری، تاریخ زایمان، نوع زایمان و همچنین شاخص¬های آنتروپومتریک نوزاد بعد از زایمان در طی تماس تلفنی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون ancova برای آنالیز داده¬ها استفاده ¬شد. نتایج: یافته¬های مطالعه حاضر نشان داد که با کنترل bmi قبل و حین بارداری، تعداد، طول و شدت درد ناشی از گرفتگی عضلات پا قبل از مداخله، تفاوت معنی¬داری از نظر طول گرفتگی عضلات بین گروه دریافت¬کننده کلسیم-ویتامین d، گروه دریافت¬کننده ویتامین d و گروه کنترل طی 8 هفته وجود نداشت (0/730p=) اما طی 4 هفته اول بعد از مداخله از نظر تعداد ](5/0تا 0/8) 2/9[ و شدت درد گرفتگی ](2/2 تا 0/3) 1/3[ بین گروه دریافت¬کننده ویتامین d با گروه کنترل اختلاف معنی¬دار وجود داشت (0/05>p) اما در 4 هفته دوم از نظر تعداد و شدت درد گرفتگی عضلات پا بین گروه دریافت¬کننده کلسیم-ویتامین d، گروه دریافت¬کننده ویتامین d و گروه کنترل اختلاف معنی¬دار وجود نداشت (0/05<p). همچنین با کنترل نمره کیفیت خواب قبل از مداخله، بین گروه دریافت¬کننده کلسیم-ویتامین d، گروه دریافت¬کننده ویتامین d و گروه کنترل پس از مداخله تفاوت معنی¬داری وجود نداشت (0/05<p). همچنین هیچ تفاوت معنی¬داری بین گروه¬ها از نظر میانگین وزن (0/579p=)، قد (0/841p=) و دور سر نوزادان (0/911p=)، طول مدت بارداری (0/722p=)، روش زایمان (0/436p=) و سن بارداری در زمان زایمان (0/908p=) وجود نداشت. نتیجه¬گیری: به نظر می¬رسد کلسیم-ویتامین d و یا ویتامین d به تنهایی در کاهش تعداد، طول و شدت درد گرفتگی عضلات پا در طول بارداری، کیفیت خواب، شاخص¬های آنتروپومتریک نوزاد، طول بارداری و روش زایمان موًثر نمی¬باشد. بهتر است در تحقیقات آینده تاًثیر مکمل¬های ویتامین d و کلسیم-ویتامین d به صورت کارآزمایی بالینی با دوزهای متفاوت و تعداد نمونه بیشتر انجام گیرد؛ همچنین پیشنهاد می¬شود سطح سرمی کلسیم و ویتامین d و میزان دفع 24 ساعته آن بررسی شود تا نتایج دقیق¬تری حاصل شود.

چکیده ندارد.