امروزه استفاده از فن آوری های پیشرفته و مواد مدرن در صنعت ساخت و ساز، درکنار مزایایی که دارند؛ به دلیل استفاده بیش از حد از مواد و مصالح، انرژی های تجدید ناپذیر (سوخت های فسیلی) و تولید زباله، باعث وارد آمدن آسیب هایی به محیط زیست شده اند. تا آنجاییکه، به دلیل استفاده گسترده از فن آوری بالا و انرژی های تجدیدناپذیر در معماری، امروزه پنجاه درصد از همه منابع مصرفی کره زمین در حوزه ساختمان مصرف می شود. در حالیکه، فن آوری پایین به عنوان روشی برای کاهش آسیب های زیست محیطی صنعت ساخت و ساز کمتر شناخته و استفاده شده است؛ فن آوری پایین، حجم کمتری از منابع تجدیدناپذیر را به واسطه روش هایی چون ساخت و ساز به روش های بومی، گرمایش و تهویه طبیعی، بازیافت، استفاده مجدد از مصالح، بهره برداری از انرژی های تجدیدپذیر استفاده کرده و لذا، می تواند صدمات به محیط زیست را کاهش دهند. در این راستا، این پژوهش به دنبال ارائه ی رهنمود های طراحی معماری، برای به کارگیری فن آوری پایین، بوده است.