بتن خودمتراکم، بدلیل روانی بسیار خوب سبب افزایش سرعت و کیفیت بیشتر در اجرا، گردیده که این امر باعث گسترش روز افزون آن در صنعت ساختمان شده است. کارایی بالای این نوع بتن در اجرای پروژه های عمرانی در عصر حاضر که دارای حجم بسیار زیاد آرماتورو سطح گسترده بتن ریزی است، می تواند مفید باشد. همچنین استفاده از نوع بتن می تواند در محاسبات و نحوه قالب بندی خصوصا در ارتفاع زیاد نقش موثری در کاهش هزینه ها داشته باشد. با این خصوصیات و مزایا در کاربرد، بتن خودمتراکم کاربرد فراگیری در پروژه های عمرانی خواهد داشت. با توجه به افزایش کاربرد، روشهای طراحی طرح اختلاط بهینه این نوع بتن می تواند، با کاهش هزینه ها، موجب تمایل بیشتر کارفرمایان، به استفاده و حفظ کیفیت مناسب آن و همچنین صرفه جویی اقتصادی در هزینه های تولید و ساخت در ضمن حفظ کیفیت و خصوصیات مناسب گردد. در این تحقیق، ابتدا به معرفی بتن خودمتراکم و خواص بتن خودمتراکم و سپس روشهای مختلف طراحی طرح اختلاط بتن پرداخته و روشهای بهینه سازی، با بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر مقاومت فشاری به تعیین مقادیرطرح اختلاط (سیمان، شن، ماسه، آب، فوق روان کننده و مواد پودری) به عنوان متغیرهای تصمیم، مقدار مقاومت فشاری به عنوان تابع هدف و ملاحظات آیین نامه ای و شرایط اجرایی به عنوان محدودیتهای مربوط به مدل و همچنین معرفی روشهای رایج ریاضی طرح اختلاط و مقایسه آنها، پرداخته و طرح اختلاط بهینه برای بتن خودمتراکم با مقاومت بالا ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که طراحی بهینه طرح اختلاط بتن خودمتراکم با مقاومت بالا وابستگی زیادی به انتخاب نوع متغیرهای تصمیم، تابع هدف و محدودیتهای معرفی شده و همچنین پارامترهای زیادی از نسبت مواد تشکیل دهنده اجزاء آن دارد.