طی دهه های اخیر، تحقیقات زیادی بر روی مواد کامپوزیتی مختلف برای بازسازی آسیبهای ایجاد شده دراستخوان صورت گرفته است. از مهمترین آنها می توان به سیمانهای استخوانی پایه پلی متیل متا اکریلیت ، سیمانهای کلسیم فسفات و سیمانهای پایه کلسیم سولفات اشاره نمود. سیمانهای استخوانی پایه کلسیم سولفات مدتهای زیادی است که مورد توجه پزشکان ارتوپد قرار گرفته و به دلیل امکان قالبگیری، قابلیت جذب بالا و خاصیت پیوند دهی با استخوان در ترمیم آسیبهای بافت سخت مورد استفاده قرار می گیرد. اما متاسفانه سیمان کلسیم سولفات محدودیتهای از جمله سمیت گذرا و درنتیجه ایجاد واکنشهای التهابی در میزبان، سرعت جذب بیشتر از سرعت تشکیل بافت جدید و عدم زیست فعالی (عدم پیوند شیمیایی با بافت) را دارد. از سوی دیگر شیشه های زیست فعال به دلیل زیست سازگاری بالا و امکان اتصال با بافت از جمله مواد مناسب برای ترمیم بافت سخت می باشند. شیشه هایی که به روش سل-ژل تهیه می شوند دارای سطح ویژه بسیار بالا و دارای ابعاد نانو متری هستند که عمدتا به صورت گرانول مورد استفاده قرار می گیرند. اما در برخورد با مایعات بدن به بافت اطراف مهاجرت می کنند. هدف از انجام طرح حاضر، طراحی نانو کامپوزیتی سیمانی شامل دو جزء یعنی شیشه زیست فعال و کلسیم سولفات و رسیدن به ویژگیهای مطلوب هر یک از آنها در کامپوزیت نهایی می باشد. اصلاح خواص نامطلوب ذکر شده در سیمانهای کلسیم سولفات از طریق افزودن مقادیر مختلف نانو ذرات شیشه(تهیه شده از روش سل- ژل) به ترکیب سیمان صورت می گیرد. ساخت کامپوزیتهای زیست فعال کلسیم سولفات-شیشه زیست فعال و بررسی ویژگیهای فیزیکی و فیزیکی و شیمیایی آنها تاکنون گزارش نشده و لذا از نوآوریهای طرح محسوب می گردد.

در این تحقیق به بررسی تاثیر پارامترهای اندازه ذرات فاز آلفا تری کلسیم فسفات، نوع و غلظت فاز مایع و نسبت مایع به پودر بر خواص مکانیکی و گیرش سیمان های کلسیم فسفاتی بر پایه ?-tcp پرداخته شد. در مرحله اول، فاز پودر سیمان که مخلوطی از نمک های کلسیم بود با سه اندازه ذرات مختلف (4، 12 و 22 میکرومتر) از فاز ?-tcp آماده شد و در فرمول پودر سیمان قرار داده شد و تاثیر این پارامتر بر زمان گیرش، سرعت تشکیل فاز آپاتیت و استحکام مکانیکی سیمان مورد بررسی قرار گرفت که نتایج سیمان تهیه شده از ?-tcp با اندازه دانه ریزتر (?m 4) از سایر سیمان ها مطلوب تر بود. در دو بخش بعدی با ثابت نگه داشتن پارامتر اندازه ذرات بر اساس نتایج بخش قبل، نوع و غلظت فاز مایع جداگانه تغییر کردند و تاثیر آن ها بر زمان گیرش و استحکام مکانیکی سیمان ها مورد ارزیابی قرار گرفت که بهترین نتایج مربوط به سیمان تهیه شده از محلول آبی حاوی 3 درصد h3po4 بود. در مرحله آخر با فرمولاسیون ثابت بر اساس نتایج بخش های قبل، با تغییر نسبت مایع به پودر، عواملی مانند زمان گیرش، استحکام و تخلخل مورد ارزیابی قرار گرفتند که سیمان تهیه شده با نسبت مایع به پودر 0.35 بهترین خواص را از خود نشان داد.

بتا تری کلسیم فسفات از جمله بیوسرامیک های قابل جذب است که ضمن تحریک سلول های استخوانی، شبکه ای برای رشد بافت استخوانی جدید فراهم می کند؛ به طوری که ظرف مدت کوتاهی ناپدید و جای خود را به بافت طبیعی می دهد. اما سرعت جذب آن بسیار بالا بوده بطوریکه ساختار استخوان ایجاد شده از انسجام و بلوغ کافی برخوردار نیست. یکی از این راهکارها برای کاهش حلالیت بتا تری کلسیم فسفات ترکیب این ماده با هیدروکسی آپاتیت است که حلالیت بسیار پایینی دارد. ترکیب این دو ماده یک کامپوزیت(bcp) با خواص حلالیتی مناسب جهت جایگزینی استخوان را فراهم می کند. کلسیم فسفات ها با همه خواص مناسب جهت جایگزینی استخوان، یک نقطه ضعف اصلی دارند و آن خواص مکانیکی ضعیف از جمله تردی و چقرمگی کم است که کاربردهای ارتوپدی آن را در نقاط تحت بار کم معطوف کرده است. هدف از انجام این تحقیق، افزدون نانو ذرات شیشه زیست فعال (nbg) بر پایه سیستم 64sio2-26cao-5p2o5-5zno به زمینه ی bcp (در درصد وزنی های مختلف) و بررسی اثر افزودن این ذرات روی خواص مکانیکی، سرعت جذب، خواص فیزیکی (دانسیته و تخلخل) و بیولوژیکی (رفتار نمونه در پلاسما خون از لحاظ نحوه تشکیل فاز آپاتیت روی نمونه ها و بررسی رفتار چسبندگی سلول های استخوانی ) قطعات سینتر شده bcp در سه دمای ?c1100 ، 1200 و 1300 است. در ابتدا مشخصات شیشه زیست فعال و bcp سنتز شده توسط آزمایش های xrd، sta و ft-ir مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس میزان سینترپذیری (درصد انقباض حجمی، دانسیته بالک و درصد تخلخل)، خواص مکانیکی ، خاصیت بیواکتیویته و بیولوژیکی (بررسی چسبندگی سلولی) نمونه ها بررسی شد. نتایج نشان داد که استحکام خمشی در دمای ?c 1200 نسبت به دمای ?c 1100، 92% افزایش می یابد. همچنین مشاهده شد که با افزایش مقدار افزودنی شیشه، دانه ها رشد می کنند و این خود باعث کاهش مرزدانه ها و در نتیجه کاهش استحکام شده است. تصاویر sem که از سطح مقطع نمونه های غوطه ور شده در پلاسمای خون بعد از 15 روز گرفته شده بود، نشان داد که با افزایش درصد وزنی شیشه زیست فعال، مقدار عمق حلالیت نیز افزایش می یابد. تصاویر sem که از سطح نمونه ها بعد از 7 روز کشت سلول های استخوانی گرفته شده بود نشان داد که سلول ها اتصال و چسبندگی بسیار مناسبی با سطح نمونه ها دارند که نشان از زیست فعالی نمونه های دوفازی bcp حاوی شیشه زیست فعال دارد.

سیمانهای کلسیم فسفاتی (cpcs) متخلخل، جایگزینی مناسب برای بارگذاری و کنترل رهایش داروهای مختلف هستند. وجود ماکرو تخلخل در سیمان باعث جذب سریع تر سیمان شده و در نتیجه شکل گیری استخوان جدید با سرعت بیشتری در بدن رخ میدهد. در این پژوهش، رهایش دگزامتازون (dex) به عنوان یک ماده ی موثر در استخوان سازی، از زمینه ی سیمانهای کلسیم فسفاتی میکرو و ماکرو متخلخل از 0 تا 800 ساعت در مایع شبیه سازی شده به مایع بدن (sbf) بررسی شده است. سدیم دو دسیل سولفات (sds) نیز برای ایجاد ماکرو تخلخل در ساختار سیمان به کار گرفته شده و پس از آن اثر sds و dex بر روی زمان گیرش و خواص مکانیکی cpcs مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که با افزودن dex به ترکیب سیمان زمان گیرش کاهش یافته است این در حالی است که شاهد نتیجه ای برعکس برای افزودن sds هستیم. علاوه بر این وجود sds باعث کاهش استحکام فشاری سیمان شده در حالی که افزودن dex به ترکیب سیمان میکرو متخلخل استحکام فشاری سیمان را افزایش داده است. با بررسی نتایج حاصل از تفرق اشعه ایکس (xrd) مشاهده شده است که حضور sds و dex تاثیری روی نرخ تبدیل واکنشگرها به فاز آپاتیت پس از غوطه وری در sbf، نداشته است. نتایج نشان داده است که نرخ رهایش dex از زمینه ی سیمان، متاثر از میزان ماکرو تخلخل و غلظت dex بوده است. نرخ رهایش از سیمان میکرو متخلخل بار شده با مقدار بیشتر dex سریع تر از نرخ رهایش از سیمان ماکرو متخلخل حاوی مقادیر پایین تر dex بوده است. این نتیجه، اهمیت نقش میزان داروی بار شده را روی تعیین نرخ رهایش نشان میدهد. علاوه بر این، در یک غلظت ثابت dex، سیمان ماکرو متخلخل رهایش سریع تری را در مقایسه با سیمان میکرو متخلخل از خود نشان میدهد. این تحقیق کنترل رهایش dex از زمینه ی cpcs را بدون هر گونه تغییرات شدید بر خواص کاربردی سیمان تایید میکند.

ریخته گری انجمادی روش جدید و مناسبی جهت تهیه ی داربست های مورد استفاده در مهندسی بافت است. در مطالعه حاضر خواص داربست های کامپوزیتی ha/nal2o3 و ha/nsio2 ساخته شده با این روش مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا دوغاب هایی با درصد های متفاوت ha/nal2o3 و ha/nsio2 آماده شد. در ادامه نرخ های 1 و 4 درجه سانتیگراد بر دقیقه برای انجماد داربست ها به کار گرفته شده و به دنبال آن قطعات خام در دماهای 1200، 1250 و 1350 درجه سانتیگراد زینتر شدند. در نهایت، ترکیب فازی، ریز ساختار و استحکام فشاری این داربست ها به ترتیب با آنالیز فازی پراش پرتو ایکس xrd، میکروسکوپ sem و دستگاه تست استحکام فشاری مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات فازی تجزیه هیدروکسی آپاتیت به آلفا و بتا تری کلسیم فسفات و تشکیل فاز های کلسیم آلومیناتی، کلسیم سیلیکاتی و شیشه آمورف بر پایه ی عناصر ca، p، si و o را تایید می کند. این تغییرات فازی تحت تاثیر درصد نانو آلومینا و نانو سیلیکا و دمای زینترینگ انجام می پذیرد. درصد تخلخل کل و استحکام فشاری بدست آمده برای داربست های ha/nal2o3 به ترتیب %85-78 و mpa 0.26-4 می باشد. سایز تخلخل برای این داربست ها در بازه ی µm 285-20 می باشد که تمامی این نتایج تحت تاثیر عواملی همچون درصد نانو آلومینا، نرخ انجماد و دمای زینترینگ می باشد. در داربست های ha/nsio2 نیز درصد تخلخل کل، استحکام فشاری، سایز تخلخل ها به ترتیب در بازه های %8/85-8/29 ، mpa 0.22-71.9 420-16 µm بوده که همگی تحت تاثیر تغییرات درصد نانو سیلیکا، نرخ انجماد و دمای زینترینگ قرار دارند. پس از انجام تمامی تست ها و بررسی نتایج دو داربست حاوی 15 درصد nal2o3 و 5 درصد nsio2 که هر دو در دمای 1350 زینتر شده اند به دلیل سایز، درصد تخلخل و همچنین استحکام مکانیکی نسبتا مناسب در مقایسه با باقی داربست ها به عنوان نمونه بهینه جهت انجام تست زیست تخریب پذیری و زیست فعالی در محلول sbf انتخاب شدند. پس از قرار گرفتن در محلول برای مدت زمان های مشخص تغییرات وزن و استحکام داربست ها بررسی شده و تصاویری از لایه رسوب کرده بر داربست با میکروسکوپ sem تهیه گردید و همچنین آنالیز عنصری edx این لایه ی رسوب کرده نیز تهیه گردید. نتایج حاکی از تشکیل لایه ای از هیدروکسی آپاتیت بر روی نمونه ها و بهبود خواص مکانیکی داربست ها مخصوصا در روز های 3 و 7 می باشد.

در این تحقیق به سنتز نانوکامپوزیت ژلاتین-شیشه زیست فعال با استفاده از روش ریخته گری انجمادی پرداخته شد. در مرحله اول، نانوذرات شیشه زیست فعال به روش سل ژل اصلاح شده سنتز و مشخصه یابی شد. اندازه ذرات بر اساس تصاویر tem کمتر از 10 نانومتر می باشد. در بخش بعدی داربست های ژلاتینی با متغیرهای درصد ژلاتین (1، 3 و 5 درصد وزنی) و سرعت انجماد (1، 3 و 6 درجه سانتیگراد بر دقیقه) به روش ریخته گری انجمادی سنتز و مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده با افزایش غلظت ژلاتین و سرعت انجماد اندازه حفرات تخلخل ها کاهش، استحکام فشاری افزایش و جذب آب کاهش می یابد. بهترین نتایج مربوط به داربست تهیه شده از محلول آبی حاوی 3 درصد ژلاتین و سرعت انجماد 1 درجه بر دقیقه تعیین گردید و در مرحله بعد مورد استفاده قرار گرفت. در مرحله آخر با ثابت نگاه داشتن درصد ژلاتین و سرعت سرمایش بر اساس نتایج بخش قبل، با تغییر درصد شیشه زیست فعال (10، 20 و 50 درصد وزنی) عواملی مانند مورفولوژی، استحکام، زیست فعالی و زیست تخریب پذیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. افزودن نانوذرات شیشه تاثیری در اندازه حفرات نشان نداد. استحکام فشاری با افزایش میزان شیشه افزایش و از میزان جذب آب کاسته شد. همچنین در درصد های بیشتر شیشه زیست فعال تخریب پذیری کاهش و میزان زیست فعالی افزایش نشان دادند.

جنتامایسن سولفات یک آنتی بیوتیک می باشد که در درمان خیلی از عفونت های ناشی از باکتری، به خصوص عفونت هایی که توسط ارگانیزم های گرم-منفی ایجاد می شوند، استفاده می شود. این دارو، نه تنها به صورت سیستم کلوییدی دارو رسانی بلکه به صورت دارو رسانی موضعی در مهندسی بافت استفاده می شود. از طرفی دیگر، به دلیل نیمه عمر کوتاه این دارو، لازم است تا به دفعات از این دارو در زمان هایی با مدت کوتاه استفاده شود. در این مطالعه، نانو ذرات کلسیم فسفات نیمه کریستالین و یا آمورف کلسیم فسفات سنتز شده است که حاوی داروی جنتامایسین سولفات می باشند و این دارو به روش پگیله کردن بر روی این نانوذرات سوار شده است. این سیستم دارو رسانی مدت زمان رهایش جنتامایسین را تا 5 روز به تاخیر می اندازد. نانوذرات قبل و بعد از سوار شدن دارو مورد بررسی گرفتند و مشخصه یابی شدند. این ساختار می تواند هم در دارو رسانی کلوئیدی جنتامایسین سولفات و هم در ساخت داربست هایی با خاصیت رهایش انتیبیوتیک در موضع استفاده شود.

مهندسی بافت به منظور مرمت بافت های آسیب دیده به طور قابل ملاحظه ای پیشرفت کرده است. در این تحقیق، روش کنترل شده ی جهت دار ریخته گری انجمادی برای ساخت داربست های نانوکامپوزیتی متخلخل کیتوسان/ نانوذرات شیشه زیست فعال مورد استفاده قرار گرفت. در ابتدا نانوذرات شیشه زیست فعال با روش سل-ژل تهیه شد و با بررسی های میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز، تفرق پرتو ایکس و آنالیز حرارتی هم زمان مشخصه یابی شد. در بخش بعدی غلظت های متفاوت کیتوسان (5/1 و 3 درصد وزنی) و نرخ های سرمایش 1 و 4 درجه سانتیگراد بر دقیقه برای ساخت داربست های کیتوسانی مورد نظر قرار گرفت. کیتوسان در آب دیونایز (حاوی 1 و 2 درصد حجمی استیک اسید، به ترتیب برای غلظت های 5/1 و 3 درصد وزنی کیتوسان) حل شد. پس از آن محلول تهیه شده درون قالبی از جنس پلی تترا فلورو اتیلن واقع بر روی انگشتی مسی ریخته و ریخته گری انجمادی شد. نتیجتا نمونه های ریخته گری انجمادی شده به درون دستگاه خشکایش انجمادی تحت دمای -55 درجه سانتیگراد و فشار 1/2 پاسکال قرار گرفتند. در انتها مورفولوژی حفرات، تخلخل، خواص مکانیکی فشاری و جذب آب داربست ها مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایجی که حاصل شد نمونه حاوی 3 درصد وزنی کیتوسان و ریخته گری شده با نرخ انجماد 1 درجه سانتیگراد بر دقیقه به عنوان نمونه منتخب برگزیده شد. پس از آن با افزودن مقادیر متفاوت شیشه (10، 30 و 50 درصد وزنی)، داربست های نانوکامپوزیتی کیتوسان/ شیشه با زمینه کیتوسانی ساخته شدند. نتایج نشان داد که افزایش مقادیر شیشه تاثیر خاصی بر روی مورفولوژی حفرات داربست کیتوسانی نداشت. با افزایش مقادیر شیشه، مدول فشاری و استحکام فشاری داربست کیتوسانی به ترتیب از 4/0 به 7/10 مگاپاسکال و از 34 به 419 کیلو پاسکال افزایش یافت. نانوکامپوزیت حاوی 30 درصد وزنی شیشه، بیشترین میزان جذب را دارا بود. تست های زیست فعالی و زیست تخریب پذیری داربست ها به ترتیب با غوطه وری آنها در محلول شبیه سازی شده بدن و محلول بافر فسفاتی مورد بررسی قرار گرفت. افزایش مقادیر شیشه موجب افزایش تخریب داربست ها در طول زمان غوطه وری در محلول بافر فسفاتی شد. آنالیزهای تفرق اشعه ایکس و طیف سنجی مادون قرمز گرفته شده پس از غوطه وری داربست ها در محلول شبیه سازی شده بدن (طی زمان های 3، 7، 14 و 21 روز) حظور رسوب های آپاتیتی را بر روی سطح داربست های نانوکامپوزیتی اثبات کرد که در تطابق با تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گرفته شده از سطح داربست ها بود.

هدف اصلی از نگارش این پایان نامه جمع آوری و نقد براهین مطرح شده در علم کلام اسلامی برای اثبات اصول دین است.توضیح آنکه در این نوشنار پس از اینکه مختصری توضیح در مورد تاریخ کلام و منطق بیان شد ، تعاریف و اصطلاحات مورد نیاز برای اثبات منطقی هر کدام از براهین مربوط به اصول دین آورده شده و در نهایت شکل منطقی هر کدام از براهین پیشنهاد می گردد. به عنوان مثال اگر برای اثبات خدا برهانی در کتب کلامی در ضمن چند خط یا فصل بیان شده است ، در این نوشتار سعی شده لُب کلام مصنف در دو یا سه خط به صورتی که مبتنی بر یکی از شکل های منطقی باشد تقریر شود. هم چنین اگر امکان این امر وجودداشت که بتوان هر محتوا را در قالب چند شکل منطقی تنبیین کرد ، این امر در برخی از مواقع انجام پذیرفته است. این نوشتار با براهین مربوط به دلایل مطرح شده در باب ضرورت تحقیق در امور دینی آغاز گردیده و با ادله مربوط به اثبات خدا ، توحید ، عدل ، معاد ، نبوت و امامت پیگیری شده است. در ضمن بحث به مناسبت توضیحی تکمیلی در مورد برهان های مورد ملاحظه داده شده است. از قبیل این آیا به فلان برهان اشکالی وارد است؟ یا اینکه اگر اشکالی وارد است راه پاسخ به آن اشکال چیست؟در نهایت بنا به سیری که در این پایان نامه طی شده است نتایجی از استخراج شده و پیشنهادهایی ارائه گردیده است.

به منظور بالا بردن سرعت جذب سیمان ها پس از کاشت در بدن، لازم است تا سیمان ساختاری متخلخل با تخلخل های با اندازه ی میکرونی داشته باشد تا سلولهای استخوانی بتوانند به درون آن نفوذ کرده و رشد کنند و سرعت حل شدن سیمان در مایع بدن افزایش یابد. در این تحقیق یک روش جدید برای تولید ماکروتخلخلها در سیمان کلسیم فسفاتی بر پایه ی آلفا تری کلسیم فسفات به کار گرفته شد. این روش بر مبنای استفاده از گاز co2 محلول در فاز مایع سیمان است. فاز مایع سیمان محلول 4 درصدی na2hpo4 با سه درصد مختلف (25-50-75) از آب گازدار می باشد. با مخلوط کردن فاز جامد و فاز مایع، گاز co2 محلول در مایع به واسطه تنش های مکانیکی ایجاد شده در اثر هم زدن خمیر آزاد شده و سیمان متخلخل شکل می گیرد. نتایج آزمایش میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (fesem) نشان داد که ریزساختار سیمان شامل تخلخلهای درشت با اندازه ی میانگین حدود ?m70 است و مورفولوژی سیمان قرار گرفته در محلول شبیه به مایعات بدن (sbf)، نانوبلورک های تیغه ای شکل هیدروکسی آپاتیت کم کلسیم را نشان می داد. وجود فاز آپاتیت در کنار–tcp ? واکنش نکرده در الگوهای پراش اشعه x نمونه های غوطه ور شده در محلول شبیه بدن (sbf) نیز مشاهده شد. طیف ftir بیانگر تشکیل هیدروکسی آپاتیت کم کلسیم کربناتی بود. میزان تخلخل کل در نمونه های متخلخل شده با سه درصد آب گازدار مختلف % 2/50-8/46 و درصد ماکروتخلخلها % 2/9-1/3 بود. محدوده استحکام فشاری بعد از 14 روز قرارگیری در sbf از mpa 4-3 به mpa 5/17-2/9 رسید. زمان گیرش اولیه سیمان حدود 17-5/15 دقیقه اندازه گیری شد.

در این تحقیق داربست های هیدروکسی آپاتیتی با استفاده از روش ریخته گری انجمادی ساخته شد. ابتدا دوغاب های هیدروکسی آپاتیتی با غلظت های متفاوت نانوهیدروکسی آپاتیت ، پراکنده ساز dolapix ce 64، و پلی وینیل الکل pva آماده شد. سپس درون قالب با دماهای شروع انجماد متفاوت ریخته شد. پس از انجماد، کریستال های یخ داخل نمونه ها تصعید شد و نهایتا، نمونه ها زینتر شدند. ریز ساختار این داربست ها با sem و استحکام فشاری آنها با دستگاه استحکام فشاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که، افزایش nha، افزایش pva و کاهش دمای شروع انجماد، هر یک منجر به کاهش اندازه حفره و افزایش استحکام میشود. همچنین، افزایش هر یک از عوامل مذکور باعث کاهش تخلخل، افزایش پل های درون ساختاری و بهبود چسبندگی سلولی درون داربست هیدروکسی آپاتیت گردید. بعلاوه، افزایش پراکنده ساز منجر به افزایش اندازه حفره، افزایش استحکام و کاهش تخلخل گردید.

سرطان بعد از بیماری های قلبی دومین عامل مرگ ومیر در جهان است. درمان سرطان یکی از چالش های فراروی دانش پزشکی و دارورسانی می باشد. متاسفانه روش های معمول قابلیت درمان کامل را ندارند. در این میان استفاده از نانوذرات مغناطیسی با توجه به قابلیت گرمادهی آنها تحت میدان مغناطیسی متناوب و پوشش دهی آنها با پلیمرهای حساس به دما با توجه به امکان استفاده از این پلیمرها به عنوان حامل دارو توجه بسیاری را به خود جلب کرده اند. این ابزار جدید با توجه به دارا بودن همزمان دو قابلیت هایپرترمیا و دارورسانی، افق تازه ای در زمینه درمان سرطان ایجاد کرده است. هدف اصلی این مطالعه اعمال پوشش پلیمری حساس به دما روی نانوذرات مغناطیسی می باشد.

چکیده ندارد.