این تحقیق به بررسی رابطه ی معنی دار ما بین نگرش یادگیری زبان،انگیزش تحصیلی و بسندگی می پردازد. صدوبیست دانشجوی ایرانی رشته زبان انگلیسی دانشگاه شهید باهنر کرمان در این تحقیق شرکت کردند. دانشجویان زن و مرد شرکت کننده به صورت نمونه گزینی خوشه ای،نوعی از نمونه گزینی احتمالی،از میان دانشجویان سال سوم و چهارم رشته های اموزش زبان انگلیسی،ادبیات انگلیسی و مترجمی انتخاب شدند.اطلاعات مورد نظر برای انجام این تحقیق از طریق سه پرسشنامه به دست امد: پرسشنامه ی نگرش یادگیری زبان برای اندازه گیری نگرش یادگیری زبان دانشجویان،پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی برای تعیین میزان انگیزش تحصیلی دانشجویان و مدل خلاصه ی ازمون بسندگی میشیگان برای مشخص کردن میزان بسندگی دانشجویان استفاده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد اول اینکه بین نگرش یادگیری زبان و بسندگی رابطه معنی داروجود داشت،هر چه دانشجویان نسبت به یادگیری زبان انگیزه مثبت تری داشتند،نمرات بسندگی انان بالاتر بود. دوم اینکه رابطه معنا داری بین انگیزش تحصیلی و بسندگی وجود داشت،هر چه دانشجویان انگیزه بیشتری برای یادگیری زبان داشتند،نمرات بسندگی انان بالاتر بود. سوم اینکه رابطه معنا داری بین نگرش یادگیری زبان و انگیزش تحصیلی وجود داشت،هر چه دانشجویان نسبت به یادگیری زبان انگیزه مثبت تری داشتند،نمرات انگیزش تحصیلی انان بالاتر بود. چهارم اینکه هیچ رابطه ای بین نگرش یادگیری زبان و انگیزش بیرونی وجود نداشت. پنجم اینکه هیچ رابطه ای بین نگرش یادگیری زبان و انگیزش درونی وجود نداشت. ششم اینکه بین نگرش یادگیری زبان وبی انگیزگی رابطه ی معکوسی وجود داشت. هفتم اینکه بین بسندگی و انگیزش بیرونی رابطه ی معکوسی وجود داشت. هشتم اینکه بین بسندگی و انگیزش درونی رابطه ی معکوسی وجود داشت و اخر اینکه بین بسندگی وبی انگیزگی رابطه ی معکوسی وجود داشت.