چکیده ندارد.

تاثیر ماده کلروکلین کلراید (ccc) در ارتباط با مصرف ازت نیتراتی و ازت آمونیوتی بر میزان فعالیت آنزیمهای اسید فسفاتاز، کاتالاز و پراکسیداز در اثنای پیر شدن برگ گیاه گندم مورد بررسی قرار گرفت . آزمایشات بر روی گندم رقم الموت انجام شد، بدین ترتیب که ابتدا، بذرها را در آب مقطر ویا محلول 0/5 دردصد کلروکلین کلراید به مدت 20 ساعت خیسانده، سپس آنها را در گلدانهای پلاستیکی حاوی ورمی کولیت کاشتیم و گیاهچه ها را در تمام دوران رشد با محلول غذایی حاوی ازت نیتراتی و یا ازت آمونیومی تیمار نمودیم. پس از برداشت گیاهچه ها، فعالیت آنزیمهای اسید فسفاتاز، کاتالاز و پراکسیداز را در نمونه های برگ تازه جوان و پیر اندازه گیری کردیم، در ضمن میزان رشد گیاهچه ها را نیز مورد بررسی قرار دادیم. نتایج بدست آمده از این آزمایشها نشان می دهد که مصرف ماده کلروکلین کلراید موجب افزایش میزان فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز و اسید فسفاتاز در برگهای جوان بیشتر از برگهای بالغ بود، اما فعالیت تعداد پنجه ها، افزایش تعداد برگها و افزایش طول کل ریشه ها و وزن خشک یک گیاهچه ها گردید، بعلاوه میزان کلروفیل و پروتئین محتوی برگ نیز در اثر مصرف ccc افزایش یافت . مصرف ازت آمونیومی در گندم موجب بروز پیری زودرس (عارضه پژمردگی) و مصرف ازت نیتراتی مانع بروز آن گردید. بعلاوه عارضه ورس در شرایط مصرف ازت آمونیومی با مصرف ccc ظاهر نگردید. همچنین فعالیت آنزیمهای اسید فسفاتاز، کاتالاز و پراکسیداز در گیاهان تیمار شده با ازت آمونیومی بیشتر از فعالیت همان آنزیمها در گیاهان تیمار شده با ازت نیتراتی بود.

از آنجا که شوری آب و خاک یکی از مسائل کشاورزی کشور می باشد، ضروری دیدیم تاثیر شوری را بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی درخت انار مورد بررسی قرار دهیم. در این راستا درختان انار را با محلولهای 100 میلی مولار کلرید سدیم و 100 ppm کلروکلین کلراید در شرایط نور طبیعی و شرایط تنش نوری محلولپاشی نمودیم. نتایج نشان داد که محلولپاشی درخت انار با محلول کلرو سدیم و ماده کلروکلین کلراید در هر دو شرایط نوری طول شاخه های جدید را تحت تاثیر قرار می دهد. بطوریکه محلولپاشی درخت با نمک و ccc طول میانگره ها را کاهش می دهد. در ضمن محلولپاشی درخت با نمک موجب افزایش طول برگها در نور طبیعی می شود. از بررسی درصد آب محتوی برگها چنین نتیجه گرفتیم که نمک تاثیر قابل توجهی بر افزایش میزان آب بافت و درصد نسبی ساکولنتی برگها دارد. اما محلول پاشی درخت با ccc تاثیر چندان محسوسی بر دو پارامتر ذکر شده نداشت . همچنین نسبت وزن تر به وزن خشک برگهای درختان تحت تاثیر این دو تیمار تفاوت معنی داری را نشان نداد. در بررسی گیلکوپروتئینهای دیواره سلولی به روش sds - page، تغییر معنی داری در بخش پروتئینی ناشی از تیمار ccc دیده شد، اما بخش کربوهیدراتی این تفاوت را نشان نداد. درصد پراکنش و تراکم گلیکوپروتئین های دیواره سلولی برگ درختچه انار تحت اثر نمک و ccc تغییر معنی داری را نشان داد. در بررسی اسمولایتهای محتوی برگها مقادیر گلایسین بتایین و دی متیل گلایسین و برخی از اسیدهای آمینه مورد سنجش تحت محلول پاشی با نمک و ccc تغییرات معنی داری را نشان داد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان استنباط کرد که درخت انار حدود 100 میلی مولار نمک را بخوبی تحمل می کند و لذا شاید بتوان گفت ، انار گیاه مقاوم به شوری است .

تاثیر مصرف فسفر، فرم ازت و بیکربنات و کیفیت آب و آبیاری بر کاروز آهن و پیاده ای از خصوصیات فیزیولوژیکی درخت اقاقیا مورد بررسی قرار گرفت . به عنوان معیار کوددهی درختان میزان کلوفیل و عناصر معدنی محتوی برگ ، وزن خشک برگ ، سطح برگ و درجه قلیائیت خاکستر برگ اندازه گیری شد. مصرف ازت نیتراتی و بیکربنات موجب بروز کلروز آهن در درخت اقاقیا شد و این عارضه با کاهش تولید ماده خشک برگ همراه بود. در ضمن درجه قلیائیت خاکستر برگ با مصرف ازت آمونیومی کاهش یافت . مصرف فسفر در مقایسه با عدم مصرف فسفر، هم موجب افزایش تولید ماده خشک برگ و هم افزایش عناصر معدنی محتوی برگ گردید. در ضمن میزان سطح یک برگ ، وزن خشک یک برگ ، میزان کلروفیل و عناصر معدنی محتوی برگ در شرایط آبیاری درختان با آب شهر در مقایسه با آبیاری درختان با آب چاه عمیق افزایش یافت ، اما میزان درجه قلیائیت خاکستر برگ برعکس کاهش یافت . همچنین ملاحظه گردید که میزان وزن خشک برگ ، سطح برگ و میزان کلروفیل و عناصر معدنی محتوی برگ در درختان کاشته شده در زمین شیب دار در مقایسه با درختان کاشته شده در زمین مسطح افزایش می یابد، در صورتیکه میزان قلیائیت خاکستر برگ در درختان کاشته شده در زمین مسطح برعکس میباشد. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان نتیجه گرفت که تجمع ازت نیتراتی همراه با بیکربنات زیاد موجب بیشتر قلیائی شدن ریز و سفر شده که تحت چنین شرایطی درخت اقاقیا به عارضه کلروز آهن مبتلا میشود.

در آزمایش گلدانی سرما، فسفر، ازت نیتراتی و ازت آمونیومی بر مقاومت گندم نسبت به یخبندان، پروتئین آپوپلاستی، میزان رشد و عملکرد در دو رقم گندم الموت و تجن با هم مقایسه شدند. در هر دو رقم تاثیر نیتراتی و ازت آمونیومی بر مقاومت گندم نسبت به یخبندان قابل ملاحظه نبود. اما مقاومت گندم نسبت به یخبندان و میزان پروتئین آپوبلاستی در اثنای سرمادهی در اثر مصرف فسفر افزایش یافت . در اثر مصرف فسفر در تیمارسرما فقط در رقم زراعی الموت تغییری در طرح باندهای پروتئینی (rfهای 0و06، 0.06، 0.85 و 0.92) ظاهر شد که ممکن است به پروتئینهای ضد یخ مربوط باشند. در رقم زراعی تجن تغییری در طرح باندهای پروتئینی در تیمارهای سرما و غیر سرما مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان می دهد که قراردادن گیاهان در معرض سرما منجر به گاهش پتانسیل رشد در فاز رویشی می شود، اما مصرف فسفر و سرما موجب افزایش عملکرد در هر دو رقم شد و نیز تیمار سرما موجب کاهش وزن هزاردانه گردید. پرواضح است که در طی دوره مقاوم سازی به سرما برخی از تغییرات در سطح مولکولی رخ می دهد که ممکن است منجر به تشکیل برخی از پروتئینهای ضد یخ شود، در این مورد به ارتباط بین تغذیه فسفر، افزایش پروتئین، میزان عملکرد و مقاومت به سرما بایستی توجه مخصوص شود.

از آنجا که زمینهای شور حدود 7درصد سطح کره زمین را در بر می گیرند و قسمت وسیعی از این خاکها به علت شوری زیاد غیرقابل زرع می باشند، لذا تاثیر آب آبیاری با شوری های متفاوت بر میزان رشد، جذب یون، تغییرات تشریحی و عملکرد تولید آلکالوئید در درخچه انار مورد بررسی قرار گرفته است.

چغندر قند، گیاهی است که پس از جوانه زدن و استقرار در خاک، قادر است شوری نستبا زیاد را تحمل کند. از آنجا که پاسخ گیاهان نسبت به دو فرم مختلف ازت نیتراتی و آمونیومی متفاوت بوده و این پاسخ ممکن است در شرایط محیط کشت شور و غیرشور متفاوت باشد، لذا با توجه به لزوم مصرف مناسبترین فرم نیتروژن در شرایط شور و غیرشور، به منظور دستیابی به حداکثر میزان درصد ساکارز، افزایش عملکرد ریشه و ساکارز و کاهش ناخالصی های محتوی ریشه (سدیم، پتاسیم و ترکیبات ازتی مضر)، چند آزمایش با استفاده از ارقام مختلف بذر چغندر قند در شرایط آزمایش گلدانی انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش جوانه زنی، با استفاده از بذر چغندر قند مونوژرم رقم 9597، نشان داد که با افزایش شوی آب آبیاری میزان جوانه زنی بذر، با مصرف هر دو فرم ازت کاهش می یابد. با کشت دو رقم بذر چغندر قند حساس به شوری (196 - 22393)، و مقاوم به شوری( ‏‎7233-p.29xmst) ، معلوم گردید که فرم ازت نیترانی در مقایسه با ازت آمونیومی، باعث افزایش رشد و عملکرد ریشه و بخش هوایی گیاه می شود. همچنین مشاهده شد که در گیاهان جوان چغندر قند میزان نیترات محتوی برگ در تیمار ازت نیتراتی بیشتر از ازت آمونیومی است و شوری باعث کاهش میزان نیترات محتوی بافت می گردد. نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی بافت برگ نشان داد که تیمار ازت نیتراتی در مقایسه با ازت آمونیومی موجب افزایش درصد سدیم و پتاسیم و کاهش درصد فسفر محتوی برگ می شود. همچنین نتایج نشان داد که بطور کلی در هر دو رقم گیاه چغندر قند حساس و مقاوم به شوری، تنش شوری باعث افزایش میزان پرولین محتوی بافت برگ می شود و میزان تجمع پرولین در رقم مقاوم به شوری، تنش شوری باعث افزایش پرولین محتوی بافت برگ می شود و میزان تجمع پرولین در رقم مقاوم به شوری بیشتر از رقم حساس به شوری می باشد. تجمع پرولین ناشی از تنش شوری، در تیمار ازت نیتراتی نسبت به ازت آمونیومی شدیدتر بود. مصرف پتاسیم همراه با هر یک از دو فرم ازت باعث کاهش شدت تجمع پرولین گردید. نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی ریشه نشان داد که از لحاظ درصد ساکارز محتوی ریشه، قند قابل استحصال، عملکرد ساکارز و درصد قند ملاس، اختلاف معنی داری بین مصرف دو فرم ازت وجود ندارد. بعلاوه، ناخالصیهای محتوی ریشه در شرایط مصرف ازت نیتراتی در مقایسه با ازت آمونیومی بیشتر بود و شوری نیز باعث افزایش میزان آن گردید.