شبکه های حسگر بیسیم در حالت کلی متشکل از تعدادی گره حسگر می باشند که معمولا در یک ناحیه دور از دسترس بصورت تصادفی پخش شده و از کاربردهای متنوعی از قبیل نظارت های محیطی، پزشکی، عمرانی، نظامی و غیره پشتیبانی می کنند. از آنجائیکه هزینه ساخت، یکی از مهمترین فاکتورها در طراحی گره های حسگر می باشد، لذا می توان محدودیت منابع یک حسگر را مهمترین چالش این شبکه ها برشمرد. دور از دسترس بودن شبکه حسگر و عدم تعویض منبع انرژی گره ها از یک سو و از سوی دیگر نیاز به افزایش مدت زمان عملیاتی بودن شبکه که از آن به عنوان طول عمر شبکه یاد می-شود، باعث شده است که ارائه یک الگوریتم کارا جهت مصرف بهینه انرژی گره ها و همچنین افزایش طول عمر شبکه به عنوان یک موضوع تحقیقاتی مهم در طراحی شبکه حسگر در نظر گرفته شود. در سال های اخیر تحرک پذیری سینک در شبکه حسگر به عنوان یکی از روشهای افزایش طول عمر شبکه مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. اکثر کارهای انجام شده در این راستا، مسیر حرکت سینک متحرک را با توجه به یکسری نقاط از پیش تعریف شده، بصورت یک مدل بهینه سازی ریاضی خطی، عدد صحیح و یا محدب طراحی کرده اند. هدف از این رساله، ارائه مدل ریاضی حتی الامکان محدب جهت تعیین مسیر حرکت سینک متحرک بدون در نظر گرفتن نقاط وعده گاهی با رویکرد افزایش طول عمر شبکه حسگر می باشد. در روش ارائه شده محدودیت های متنوعی ازقبیل مهلت زمانی جمع آوری داده ها توسط سینک، در نظرگرفتن مدت زمان حرکت سینک در شبکه، کلاس های ترافیک متنوع به همراه مهلت های زمانی متفاوت و همچنین ساختار های همبندی گوناگون در نظرگرفته می شود. نتایج شبیه سازی نشان از تاثیر قابل توجه روش ارائه شده بر روی کاهش مصرف انرژی و افزایش طول عمر شبکه حسگر دارد.