بیماری پژمردگی فوزاریومی ناشی از قارچ fusarium oxysporum f.sp melonis متداول¬ترین و گسترده ترین بیماری در خربزه است که در چند کشور جهان و از جمله ایران گزارش شده است. استفاده از ارقام مقاوم یکی از موثرترین روش¬های مدیریت این بیماری محسوب می¬شود، اما به منظور انتخاب و توسعه ارقام مقاوم آگاهی از تنوع ژنتیکی جمعیت¬های این قارچ ضروری است. در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت این بیمارگر در استان خراسان رضوی بررسی گردید. بدین منظور 20 جدایه قارچf. oxysporum f.sp. melonis، عامل پژمردگی خربزه از استان خراسان (کلکسیون گروه گیاهپزشکی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان) انتخاب و با استفاده از گروه¬های سازگاری رویشی و روش issr تنوع ژنتیکی آن¬ها بررسی شد. برای بررسی گروه¬های سازگاری رویشی، ابتدا جهش یافتگان نیت به صورت سکتورهائی در محیط های مختلف کلرات دار تولید شده، سپس کلاس فنوتیپی جهش یافتگان براساس مشخصات رشدی پرگنه آن ها روی محیط پایه حاوی یکی از پنج نوع منبع نیتروژن (نیترات سدیم، نیتریت سدیم، تارتارات آمونیوم، اسید اوریک و هیپوزانتین) تعیین گردید. بر این اساس 68% از موتانت های نیت در کلاس فنوتیپی nit1، 18% آن ها در کلاس nit3 و 14% آن ها در کلاس فنوتیپی nitm قرار گرفتند. به منظور انجام آزمون های مکمل سازی و تعیین گروه های سازگاری رویشی، بین تمامی جهش یافتگان nitm هر جدایه با جهش یافتگان nit1 یا nit3 سایر جدایه ها کشت متقابل انجام شد. در نتیجه بین جدایه¬ها، سازگاری رویشی مشاهده نشد و جدایه ها در 20 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند. همچنین تنوع ژنتیکی این جدایه ها با استفاده از بیست آغازگر بررسی شد. تجزیه خوشه¬ای داده¬های issr با استفاده از روش upgma و ضریب تشابه sm جدایه¬ها را در سطح تشابه 60 درصد در پنج گروه قرار داد. این نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه¬ای در بین جدایه¬های قارچ عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه در استان خراسان رضوی وجود دارد. از طرف دیگر با توجه به آنالیز کلاستر و دندروگرام ترسیم شده چنین نتیجه گیری شد که به جز موارد محدود بین پراکنش جغرافیایی و گروه های ژنتیکی ارتباط مشخصی وجود نداشت.

klebsiella pneumoniae یک باکتری بیماریزای فرصت‏طلب و علت رایج عفونت مجاری ادراری است. استقرار باکتری‏های عفونت زای ادراری روی سوند ادراری باعث تشکیل بیوفیلم شده و مستلزم برداشت سوند است. اشکال بیوفیلمی باکتری‏ها مانعی در برابر نفوذ ‏مواد ضدمیکروبی به داخل سلول‏های باکتریایی محسوب می‏شود. افزایش مقاومت دارویی سویه‏های باکتریایی، مطالعه درمان‏های جایگزین برای عفونت ناشی از سویه‏های جدا شده از عفونت‏های مجاری ادراری با قابلیت تشکیل بیوفیلم قوی را حائز اهمیت کرده است. هدف از این مطالعه جداسازی سویه‏های تولیدکننده بیوفیلم ازجدایه‏های بیمارستانی k. pneumoniae از نمونه‏های جدا شده از عفونت مجاری ادراری و بررسی اثر پروبیوتیک‏ها، نانوذرات و عصاره‏های گیاهی روی اشکال پلانکتونی و بیوفیلمی این سویه‏ها و نیز سویهklebsilla pneumoniae atcc 700603 به‏عنوان سویه استاندارد بود. از سویه های l. rhamnosus atcc 7469، l. acidophillus atcc 4356، l. plantarum atcc 8014، l. casei atcc 39392، l. fermentum atcc 9338 به عنوان پروبیوتیک، نانوذرات نقره و کیتوزان و عصاره‏های گیاهی مورد، پنیرک و اکالیپتوس به‏عنوان مواد ضدباکتریایی استفاده شد. لاکتوباسیلوس‏ها عاملی محافظت کننده در برابر عفونت مجاری ادراری هستند. نقش محافظتی لاکتوباسیلوس دربرابر عفونت مجاری ادراری و واژینوزیز باکتریایی ناشی از اتصال به اپی تلیوم واژن، و کنترل میکروفلور واژن به واسطه تولید متابولیت هایی ازجمله محصولات اسیدی، مواد شبیه باکتریوسین و هیدروژن پراکسید است. نانوذرات و عصاره‏های گیاهی مواد غیرسمی و موثر علیه باکتری‏های مقاوم به آنتی‏بیوتیک‏ها هستند. این پژوهش نشان داد پروبیوتیک‏ها توانایی بالقوه‏ای برای درمان بیوفیلمk. pneumoniae را دارند. مایع رویی کشت تمام سویه‏های لاکتوباسیلوس در غلظت‏های µl/ml 5/62 و بالاتر تقریبا 100% (100%-92%) تشکیل بیوفیلم را مهار و در غلظت‏های مشابه بیوفیلم را به‏طور کامل حذف کرد. نانوذره نقره در غلظت µl/ml 5/12 بیش از 54% تشکیل بیوفیلم را مهار کرد. از بین عصاره‏های گیاهی، پنیرک بهترین اثر مهارکنندگی را داشت، به‏طوری که در غلظت‏های µl/ml 125و بالاتر، بیش از 89% از تشکیل بیوفیلم جلوگیری نمود.

چکیده ندارد.