مدل ریاضی برای بررسی درصد تبدیل واکنش استریفیکاسیونی تولید اتیل استات در یک راکتور غشایی تراوش تبخیری با استفاده از غشاء پلی دی متیل سیلوکسان در حضور سه نمونه کاتالیست امبرلیست 15 پیرولیت سی- تی 179 به عنوان کاتالیزور نا همگن و اسید سولفوریک به عنوان کاتالیزور همگن برای توصیف واکنش و جداسازی به طور همزمان ایجاد شده است. نفوذ همه اجزاء در مخلوط واکنش و رفتار غیر ایده آل ترمودینامیکی اجزاء در نظر گرفته شده است. همچنین ضریب فعالیت با استفاده از روش یونیفاک محاسبه شد. اعتبار مدل با مقایسه نتایج محاسبه شده تجربی که در متون مورد آزمایش قرار گرفته سنجیده شد. در این روش، درصد تبدیل با حذف مداوم اتیل استات از واکنش افزایش یافت. همچنین نشان داده شد درصد تبدیل به دست آمده توسط اسید سولفوریک بالاتر از کاتالیستهای ناهمگن می باشد، چرا که خاصیت اسیدی قوی تری دارد و به علت همگن بودن به راحتی در مخلوط واکنش حل می شود. از طرفی دیگر، کاتالیزورهای ناهمگن نیز دارای مزیت هایی می باشند: جداسازی انها از محصول آسان تر است و استفاده مجدد از کاتالیزور امکان پذیر می باشد. همچنین نشان داده شد، درصد تبدیل با افزایش نسبت مولی واکنش دهنده ها و درجه حرارت و نسبت سطح غشاء به حجم مخلوط واکنش افزایش می یابد. و در انتهای بررسی اثرات غشاء کامپوزیتی دی اتر امید – سرامیک در فرآیند تولید اتیل استات در راکتور غشایی تراوش تبخیری مورد بررسی قرار گرفت.