عنوان : بررسی تاثیر برنامه آموزشی مدون بر رفتار های تغذیه ای دانش آموزان دختر مدارس راهنمایی شهر بجنورد. مقدمه : دختران نوجوان مادران آینده هستند . آگاهی در مورد تغذیه مطلوب در طی دوران نوجوانی می تواند از بسیاری از بیماری های مرتبط با تغذیه دوران بزرگسالی پیشگیری کند . هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش تغذیه بر رفتارهای تغذیه ای دانش آموزان دختر در مدارس راهنمایی شهر بجنورد می باشد که طی سال های 1388-1387 در این شهرستان انجام شده است . روش کار : پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی ( quasi- experimental) است که میزان آگاهی ، نگرش و عملکرد تغذیه ای دانش آموزان با استفاده از پرسشنامه چهار قسمتی ( مشخصات جمعیتی ، آگاهی ، نگرش و عملکرد ) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . برای انجام این مطالعه دو مدرسه در شهرستان بجنورد که از لحاظ خصوصیات جمعیتی همگن تر بودند انتخاب شدند . یک مدرسه به صورت تصادفی در گروه مورد( مدرسه نیایش ، 55 نفر) و مدرسه دیگر در گروه شاهد( مدرسه آفرینش ، 60 نفر) قرار گرفتند .پس از اجرای برنامه آموزش بهداشت برای گروه مورد که با توجه به نیاز سنجی اولیه طراحی شده بود ، میزان تاثیر آموزش بر آگاهی ، نگرش و عملکرد تغذیه ای دانش آموزان مورد سنجش قرار گرفت . نتایج : یافته های تحقیق نشان می دهد میانگین میزان آگاهی دانش آموزان گروه مورد پس از آموزش از 112/1±192/6 به 091/1± 964/8 رسیده است ، میزان نگرش از 269/1± 647/5 به 273/1± 264/8 رسیده است و میزان عملکرد صحیح آن‏ها از 269/1± 034/5 به 261/1± 774/6 افزایش یافته است ( p<0.001 ). در حالی که تغییرات در گروه شاهد معنی دار نبوده است. بحث و نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نقش مثبت برنامه های آموزش بهداشت را در ارتقاء آگاهی ، نگرش و عملکرد تغذیه ای دانش آموزان نشان داد . لذا لزوم توجه به این برنامه های آموزشی جهت ارتقای رفتارهای تغذیه ای ضروری به نظر می رسد . واژه های کلیدی : رفتار تغذیه ای ، دانش آموزان مقطع راهنمایی ، آموزش بهداشت .

چکیده مقدمه: کمردرد دومین دلیل مراجعه به پزشک عمومی و سومین دلیل جراحی می باشد که باعث کاهش کیفیت زندگی می گردد. پرستاران یکی از اقشار جامعه هستند که به دلیل ماهیت کاری با کمردرد مواجهه هستند. لذا نظر به اینکه تا کنون مداخله آموزشی پیشگیری از کمردرد در پرستاران صورت نگرفته، پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان تاثیر آموزش پیشگیری از کمردرد در ارتقاء کیفیت زندگی پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 90 پرستار به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. سپس به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. جلسه آموزشی دو ساعته با موضوع پیشگیری از کمردرد جهت گروه مداخله برگزار شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه دموگرافیک وsf-36بود.درابتدا پرسشنامه پیش آزمون تکمیل و آموزش در گروه مداخله صورت گرفت و پس از 2 ماه، پرسشنامه مجدداً در هر دو گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزارspss نسخه16و آزمون های تی تست و تی زوج و (0/05>p) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها:نتایج پژوهش بعدازگذشت2ماه نشان داد، میانگین نمرات در بعد عملکرد جسمانی(p=0/003)،سلامت روانی (p=0/02)، بعد سلامت عمومی(0/001>p)، بعد محدودیت نقش به علت مشکلات روانی (p=0/02)و بعدعملکرد اجتماعی (p=0/01) افراد گروه مداخله به طور چشمگیری بالاتر از گروه کنترل می باشد. که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد برنامه آموزشی پیشگیری از کمردرد می تواند در جهت ارتقای کیفیت زندگی پرستاران موثر باشد. واژگان کلیدی: آموزش، پیشگیری از کمردرد، پرستار، ارتقاء کیفیت زندگی