هدف از این پژوهش اندازه گیری تاثیر تحقیق و توسعه ( (r&dدر رشد اقتصادی ایران است. جهت دسترسی به تاثیر واقعی r&d بر رشد اقتصادی از سه شاخص متمایز r&d بهره می گیریم. برای بر آورد تاثیرr&d در رشد اقتصادی ایران از تابع تولید کاب– داگلاس استفاده شده که r&d به عنوان یک متغیر مستقل در کنار متغیر های نیروی کار و سرمایه در نظر گرفته شده است. با استفاده از این تابع و داده های سری زمانی سالانه، و با بهره گیری از تابع تولید با بازدهی ثابت نسبت به مقیاس، تابع بهره وری نیروی کار در طی دوره 1381-1342 مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر مربوط به r&d بر بهره وری در دوره های کوتاه مدت و بلند مدت از روش آلمون مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهند که هر سه شاخص r&d تحت بررسی بر رشد اقتصادی ایران در بلند مدت تاثیر مثبت و معنی دار دارند. از بین سه شاخص مورد بررسی، مخارج r&d در طی 3 سال اثر کوتاه مدت خود را آشکار می کند در صورتی که شاغلین متخصص و مخارج آموزش و پرورش به ترتیب پس از 4 سال و 2 سال تاثیرات خود را بروز می دهند.