محلات شهری نقش اساسی در حیات و زوال شهرها ایفا می کنند و کالبد محلات نیز از حس تعلق ساکنین به محله جان می گیرد. علاوه بر این حس هویت و تعلق اجتماعی در محلات شهری به عنوان ضرورتی انکارناپذیر در سرزندگی و بقای آنها تلقی می شود. امروزه ویژگی های کالبدی محلات تهران به گونه ای نمود پیدا کرده که به نظر می رسد با بحران کم رنگ شدن تعاملات اجتماعی و به دنبال آن کاهش حس تعلق ساکنین مواجه هستیم. در این خصوص، نقش عدم توجه به زمینه در شکل گیری محلات به عنوان یکی از عوامل ایجاد چنین چالشی، تامل بر انگیز است. تحقیق حاضر تلاشی است برای امکان سنجی هویت بخشی اجتماعی به کالبد شهری محلات تهران بر اساس اصول معماری زمینه گرا و به عنوان نمونه محله سنگلج واقع در محدوده شمالی پارک شهر انتخاب گردیده است. این تحقیق به روش همبستگی انجام پذیرفته و جامعه آماری آن را افراد تحصیلکرده محله سنگلج با فراوانی 380 نفر تشکیل می دهند. همچنین پایایی و روایی پرسشنامه با استفاده از روش اعتبار محتوایی صورت گرفته است و در بررسی تحلیل و آزمون فرضیات پژوهش از نرم افزار spss استفاده شده است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که از بین ابعاد چهارگانه معماری زمینه گرا شامل بعد کالبدی، بعد تاریخی، بعد اجتماعی- فرهنگی و بعد اقلیمی، متغیر زمینه اجتماعی- فرهنگی بیشترین تاثیر را بر رابطه بین زمینه گرایی و هویت اجتماعی دارا می باشد. بر اساس این رابطه، پیشنهاداتی در راستای هویت بخشی اجتماعی نیز ارائه گردیده است.