به منظور شناخت فیزیوپاتولوژی صرع، مکانیسم های دخیل در ایجاد صرع در مدل های حیوانی، از جمله کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول (ptz)، باید مورد بررسی قرار گیرد. در مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی، دوزهای زیرآستانه ای هر 48 ساعت یک بار به حیوانات تزریق می شوند. مطالعات قبلی نشان داده است که در مدل صرعی کیندلینگ شیمیایی، انجام همه ی تزریق های ptz ضروری نیست و روند کیندلینگ، در اثر انجام تزریق های ابتدایی در حیوانات فعال شده و تا ایجاد تشنج های کامل در آنها پیش می رود. در مطالعه ی حاضر نقش گذشت زمان پس از چهار تزریق اولیه ی ptz بر کمیت های رفتاری و الکتروفیزیولوژیک، مورد مطالعه قرار گرفت. در گروه مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی، حیوانات با تزریق های داخل صفاقی متوالی ptz (هر 48 ساعت یک بار) کیندل شدند. در گروهی دیگر از حیوانات، تزریق هایمیانی در طی روند کیندلینگ، حذف و تنها تزریق های ابتدایی و انتهایی انجام گرفت. گروهی دیگر از حیوانات هم فقط 4 تزریق ابتدایی را دریافت کردند. در همه ی گروه ها، کمیت های رفتاری تشنج ها (پس از تزریق های ptz) و الکتروفیزیولوژیک در طی روند کیندلینگ مورد ارزیابی قرار گرفت. حذف تزریق های میانی ptz، تأثیر معنی داری بر کمیت های تشنجی پس از انجام تزریق های انتهایی، در مقایسه با مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی نداشت. تزریق های متوالی ptz در مدل مرسوم ایجاد کیندلینگ، سبب افزایش دامنه ی اسپایک-های تجمعی(ps) و شیب epspتجمعی در ثبت پتانسیل های میدانی مسیر پرفورنت-شکنج دندانه دار گردید. علاوه بر آن، ارزیابی شاخص زوج پالس نشان دهنده ی افزایش تضعیف اولیه و ثانویه ی زوج پالس و کاهش تسهیل زوج پالس در طی فرایند کیندلینگ با مدل مرسوم آن بود. حذف تزریق های میانی ptz در طی روند کیندلینگ، هیچ اثر معنی داری بر پتانسیل های میدانی ناحیه ی شکنج دندانه دار، در طی روند کیندلینگ، در مقایسه با گروه مدل مرسوم آن نداشت. به علاوه، ثبت کمیت های تشنجی در 8 روز پس از آخرین تزریق ptz، تفاوتی را میان دو گروه مدل مرسوم و مدل تعدیل یافته ی کیندلینگ شیمیایی نشان نداد. بر اساس این مطالعه پیشنهاد می شود وقایعی که در پیشرفت تشنج ها و همچنین تقویت مدار های نورونی در طی روند کیندلینگ شیمیایی نقش دارند، در اثر 4 تزریق ابتدایی ptz فعال می شوند و پس از آن، بدون نیاز به تزریق های بیشتر، این وقایع به سمت ایجاد حالت کیندل در حیوانات پیش می روند.

در این پایان نامه تحلیل ترمو الاستیک تیر ها و ورق های هدفمند تحت منبع حرارتی متحرک بررسی گردیده است. خواص تابعی از دما فرض شده و در راستای ضخامت دارای تغییرات پیوسته می باشد که به صورت توزیع توانی در نظر گرفته شده است. ابتدا حلی تحلیلی برای بدست آوردن توزیع دما و پاسخ ترموالاستیک تیر همگن با شرایط مرزی دو سر ساده ارائه گریده است سپس با روش کارآمد اجزاء محدود دو بعدی معادله ی انتقال حرارت برای تیر هدفمند حل گردیده و با استفاده از توزیع دمای بدست آمده و روش اجزاء محدود یک بعدی، برای دو تئوری کلاسیک و برشی مرتبه اول تیرها، پاسخ ترموالاستیک تیر هدفمند بدست آورده شده است. در ادامه حلی تحلیلی برای توزیع دما و رفتار ترموالاستیک ورق همگن با شرایط مرزی چهار طرف تکیه گاه ساده ارائه گردیده است. سپس معادله ی انتقال حرارت سه بعدی با روش اجزاء محدود حل گردیده و با استفاده از توزیع دمای بدست آمده و روش اجزاء محدود دو بعدی، پاسخ ترموالاستیک ورق هدفمند برای دو تئوری کلاسیک و برشی مرتبه اول بدست آورده شده است

مدل ساختاری غیر یکپارچه چابوشه مربوط به تحلیل بارگذاری سیکلی که برای تحلیل پلاستیسیته مستقل از زمان در این تحقیق استفاده شده است و همچنین علاوه بر قانون سخت شوندگی کینماتیکی اثرات سخت شوندگی ایزوتروپیک و یادسپاری ماکزیمم کرنش پلاستیک در این مدل در نظر گرفته شده است. کارایی مدل چابوشه برای پیش بینی رفتارهای راتچتینگ و شیک داون فولاد cs1026 تحت محدوده وسیعی از بارگذاریهای تک محوری و دو محوری بررسی شده است. پس از استخراج معادلات یک بعدی از کد تحلیل عددی برای استخراج تنشها و کرنشها در حین بارگذاری سیکلی استفاده شده است. همچنین از نتایج آزمایشگاهی موجود برای فولاد زد زنگ در تایید نتایج حاصله استفاده شده است. نتیجه حاصله از این تحقیق این است که مدل چابوشه به خوبی در پیش بینی راتچتینگ و یا شیک داون بارگذاری تک محوری عمل می کند.

اعمال تحریکات مکرر مغناطیسی مغز (rtms) با فرکانس پایین اثر مهاری بر روند کیندلینگ آمیگدال در موش های صحرایی داشته و باعث ممانعت از توسعه و انتشار تشنج از طریق ساختارهای مغزی نظیر ناحیه ca1 هیپوکمپ می شود. در این مطالعه اثر rtms در طی روند کیندلینگ آمیگدال بر ویژگی های الکتروفیزیولوژیک نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ و جریان های گلوتاماترژیک این ناحیه مورد بررسی قرار گرفت. یک الکترود سه قطبی در هسته قاعده ای-جانبی آمیگدال موش های صحرایی نر نژاد ویستار کار گذاشته شد. پس از طی دوره بهبودی، حیوانات تحریکات کیندلینگ را روزانه تا هنگام نشان دادن مرحله پنج تشنج دریافت کردند. در گروهی از حیوانات هر روز 5 دقیقه پس از پایان تحریکات کیندلینگ، rtms با فرکانس 1 هرتز به ناحیه هیپوکمپ اعمال می شد. 24 ساعت پس از اعمال آخرین تحریک کیندلینگ، ویژگی های الکتروفیزیولوژیک و جریان های گلوتاماترژیک نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ با روش whole cell patch clamp مورد بررسی قرار گرفت. اعمال rtms از تغییرات ناشی از کیندلینگ آمیگدال در ویژگی های الکتروفیزیولوژیک نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ شامل دپلاریزه شدن پتانسیل استراحتی غشا، افزایش مقاومت غشای نورون ها، افزایش رخداد پتانسیل های عمل خودبه خودی، کاهش دامنه، کاهش حداکثر شیب فاز صعودی، کاهش حداکثر شیب فاز نزولی و مدت زمان پتانسیل های عمل، افزایش تعداد پتانسیل های عمل برانگیخته و کاهش تأخیر در ایجاد اولین پتانسیل عمل برانگیخته جلوگیری کرد. اعمال rtms همچنین بر افزایش جریان های سیناپسی ناشی از گیرنده های ampa و nmda و همچنین افزایش نسبت جریان های nmda به ampa به دنبال کیندلینگ آمیگدال در نورون های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ اثر مهاری معنی داری داشت. نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند که rtms حداقل بخشی از اثر ضد تشنجی خود را با جلوگیری از اثرات کیندلینگ آمیگدال بر افزایش تحریک پذیری و افزایش جریان های گلوتاماترژیک گیرنده های ampa و nmda سلول های هرمی ناحیه ca1 هیپوکمپ اعمال می نماید.