عوامل باکتریایی و قارچ های بیماری زا ازجمله مهمترین عوامل ایجادخسارت درمحصولات کشاورزی می باشند. یکی از رویکردهای بیوتکنولوژی برای مبارزه با آفات و بیماری های گیاهی، مقاوم نمودن گیاه از طریق دستکاری ژنتیک و انتقال ژن های رمزکننده آنزیم های اکسیداسیون، از جمله گلوکزاکسیداز به گیاهان زراعی است. آنزیم های فوق موجب افزایش اکسیژن های فعال (ros) در گیاه می گردد که خود از عوامل موثر در ایجادمقاومت سیستمیک اکتسابی (sar) می باشند که عبارت است از مسیر مشخص انتقال سیگنال که نقش مهمی را در توانایی گیاهان برای دفاع از خود در مقابل عوامل بیماری زا ایفاءمی کنند. در این مطالعه از ژن گلوکزاکسیداز (gox) با منشا قارچ penicillium foeniculum که قبلا در پلاسمید puc19 همسانه سازی شده بود جهت تهیه گیاه تراریخت گوجه فرنگی استفاده شد. ژن مذکور با اندازه مولکولی bp 1839از پلاسمید استخراج و در دو جهت سنس و آنتی سنس در پایانه?5 پیشبر camv35s با پایانبر nos در ناقل بیان دوتایی pbi121 قرار داده شد. سپس پلاسمید بیان نوترکیب به واسطه اگروباکتری سوش lba4404 با ریز نمونه برگی گیاه گوجه فرنگی تلقیح شد. ریشه های ایجاد شده در محیط جامد ms حاوی کانامایسین پس از دو هفته به محیط کشت مایع انتخابی 1/2msحاوی کانامایسین منتقل شدند تا پس از رشد بررسی های بعد از جمله تست سریع واکنش زنجیره ای پلی مراز با آغازگر های اختصاصی روی آن صورت گیرد. نتایج مولکولی و تراریختی نشان داد که ژن به درستی در جهت سنس در پلاسمید بیان همسانه سازی شده و ریشه های تراریخت با پلاسمید در جهت سنس به وضوح به محیط انتخابی حاوی کانامایسین دارای مقاومت می باشند.