هدف: بررسی الگوی فعالیت عضلات اکستانسور ناحیه کمری-لگنی در حین اکستانسیون هیپ در وضعیت دمر در افراد با و بدون سابقه استرین همسترینگ روش بررسی: در این مطالعه 10 ورزشکار با سابقه استرین همسترینگ و 10 ورزشکار بدون سابقه استرین همسترینگ بعد از بررسی کلیه معیارهای ورود و خروج شرکت کردند. میزان فعالیت عضلات در هر دو گروه با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی در اکستانسیون هیپ در وضعیت دمر مورد ارزیابی قرار گرفت. سیگنالهای الکترومیوگرافی از عضلات ارکتوراسپاین راست و چپ، گلوتئوس ماگزیموس، بای سپس فموریس و سمی تندینوسوس ثبت شد. میانگین نرمال شده سه بار اندازه گیری میزان فعالیت عضلات به حداکثر انقباض ارادی هر عضله در هر مانور از طریق anova دو طرفه مختلط جهت تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: تفاوت معنی داری در سیگنالهای emg عضلات بین دو گروه به جز عضله سمی تندینوسوس در ورزشکاران مبتلا به سابقه استرین همسترینگ مشاهده نشد. زمان وارد عمل شدن عضلات در حین اکستانسیون هیپ در وضعیت دمر نیز بین دو گروه یکسان می باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که الگوی حرکتی در دو گروه بجز عضله سمی تندینوسوس یکسان است. نتیجه گیری: الگوی حرکتی عضلات ناحیه کمی-لگنی در حین الگوی اکستانسیون ران در وضعیت دمر در ورزشکاران با و بدون سابقه استرین همسترینگ یکسان می باشد. کلید واژگان: الگوی حرکتی، اکستانسیون هیپ در وضعیت دمر، الکترومیوگرافی، ورزشکار، استرین همسترینگ