مقدمه: التهاب پریودنتال (پریودنتیت) یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در جهان به شمار می آید. این بیماری التهابی موجب تخریب بافت های نگهدارنده دندان و متعاقب آن لق شدن و از دست رفتن دندان ها می گردد. فرآورده های آماسی آن می توانند منجر به تاثیرات سیستمیک در جریان خون محیطی گردند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط هماتوکریت و ایندکس های گلبول های قرمز خون با پارامترهای پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 40 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن که نیاز مند جراحی فلپ پریودنتال بودند، به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. برای گروه شاهد نیز 40بیمار با شرایط سنی و جنسی مشابه که از لحاظ پریودنتالی سالم بودند انتخاب گردیدند . فاکتورهای خونی اندازه گیری شده به همراه پارامترهای پریودنتالی بیماران در هر دو گروه به منظور تعیین ارتباط بین هماتوکریت وایندکس های گلبولهای قرمز خون با بیماری پریودنتال مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: همه متغیرهای پریودنتال در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود . میانگین متغیرهای rbc و hgb و mchc و mcv به طور معنی داری در گروه کنترل بیشتر از گروه آزمایش بود در حالیکه متغیرهای hct و mch در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت . هم چنین بین هیچ کدام از شاخص های خونی با شاخص های پریودنتال ارتباط معنی داری پیدا نشد . بحث : میزان گلبول های قرمز و هموگلوبین در این مطالعه در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود که این یافته مطابق با نتایج مطالعات قبلی است . اندیکس های گلبول های قرمز در گروه آزمایش و کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند بجز mcv که در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود و به همین دلیل علی رغم پایین تر بودن میزان گلبول های قرمز در گروه آزمایش هماتوکریت در دو گروه تفاوت چندانی نداشت . به نظر می رسد که پیدا نشدن ارتباط بین شاخص های خونی و پریودنتال به کمتر بودن تعداد نمونه های مبتلا به پریودنتیت شدید مربوط می شود . نتیجه گیری: بیماری پریودنتیت نیز مانند سایر شرایط التهابی می تواند آنمی ایجاد کند این آنمی از نوع نرموکروم – نرموسیتیک است . البته این آنمی در مقایسه با سایر آنمی های بیماری های مزمن مثل آنمی ناشی از آرتریت روماتوئید بسیار خفیف تر است .

در این پژوهش اثر رژیم غذایی محتوی پروتئین حیوانی (کازئین) و رژیم غذایی محتوی پروتئین گیاهی (سویا) بر سطح کلسترول تام، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با دانسیته بالا (hdl) در رتها مورد مطالعه قرار گرفته است . بدین منظور یک گروه کنترل (a) و سه گروه آزمایشی (b, c, d) انتخاب شدند. گروه b با رژیم غذایی محتوی 20 درصد پروتئین بافت داده شده سویا و گروه c با رژیم غذایی محتوی 20 درصد پروتئین کازئین به مدت 7 هفته تغذیه شدند، سپس به مدت 4 هفته رژیم های غذایی از این دو گروه معاوضه گردیدند. در طی دوره آزمایش (یازده هفته)، گروه d با رژیم غذایی محتوی 10 درصد پروتئین بافت داده شده سویا و 10 درصد کازئین و گروه کنترل با غذای تجارتی تغذیه شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهند که: -1 سطح کلسترول تام، کلسترول hdl و تری گلیسرید سرم در گروه کنترل در طی دوره آزمایش در محدوده معینی ثابت باقی می مانند. -2 در رتهای تغذیه شده با پروتئین دانه سویا سطح کلسترول تام و کلسترول hdl پائین تر از رتهای تغذیه شده با پروتئین کازئین و سطح تری گلیسرید سرم بالاتر از رتهای تغذیه شده با پروتئین کازئین (p<0/05) می باشند. -3 بعد از تعویض رژیمهای غذایی بین گروه b و c مقادیر فاکتورهای فوق نیز معکوس می شوند. -4 در رتهای تغذیه شده با رژیم غذایی محتوی 10 درصد پروتئین دانه سویا و 10 درصد کازئین سطح کلسترول hdl و تری گلیسرید سرم تقریبا مشابه رتهای تغذیه شده با رژیم غذایی محتوی پروتئین سویا می باشد. از این نتایج چنین برمی آید که نوع پروتئین رژیم غذایی دارای اثری سریع بر روی سطوح لیپیدهای سرم است و مصرف توام پروتئین گیاهی و حیوانی می تواند از افزایش زیاد لیپیدهای سرم جلوگیری کرده و نیز رشد مورد نیاز را تامین نماید. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که پروتئین گیاهی در مقایسه با پروتئین حیوانی دارای اثر کلسترولمیک کمتری می باشد.