رثا به عنوان یکی از قدیمی ترین اغراض شعر از دیر باز در بین سرایندگان شعر عربی رواج داشته و شاعران هر یک از ادوار ادبیات عربی به مرثیه سرایی درباره خویشان، دوستان، صاحبان مناصب و بزرگان اقدام نموده اند. سوگواره های نخستین اغلب از عاطفه ای صادقانه برخوردار بوده و چنین اشعاری کمتر وسیله تکسب شاعران قرار می گرفت. پس از تشکیل حکومت اسلامی در جزیره العرب و حوادث در رخدادهای پس از آن، رثا همراه با دیگر اغراض شعری حیات خود را با محتوایی جدید ادامه داد و در برهه هایی از تاریخ که حوادث خون بار منجر به قتل فردی یا مرگ گروهی می شد. این فن، وظیفه خود را در بیان احساسات شاعران به خوبی ایفا می کرده است. یکی از عظیم ترین حوادث تاریخ اسلام که هیچ گاه به خاموشی نگرایید، حادثه عاشورا است. از آنجا که واقعه ی کربلا و شهادت امام حسین (ع) و یارانش در کربلا از حوادث تأثیر گذار تاریخ اسلام است شاعران متعددی در طول تاریخ به سرودن اشعاری در این زمینه اقدام کرده اند که بخشی از مهمترین این اشعار را می توان در مرثیه های شیخ کاظم ازری در مورد امام حسین (ع) دید. ازری از پیشگامان شعرای عراق در دو سده ی اخیر می باشد وی با توجه به اوضاع سیاسی و مذهبی زمان خود به سرودن سوگواره های خود درباره امام حسین همت گمارده است و به تبیین مظلومیت ها و رشادت های آن امام هُمام دست زده است. پایان نامه پیش رو، به بررسی برخی از اشعار ادیب توانا و بی نظیر عالم عرب، شیخ کاظم ازری به موضوع رثا امام حسین می پردازد.