کودکی دوران پایه گذاری شخصیت انسان است.سلامتی روحی – روانی و جسمی انسان وابستگی قوی به چگونگی گذران این دوران دارد.ناتوانی جسمانی و عقلانی کودک ایجاب می کند که قانونگذار حمایتهای خاص خود رامبذول این گروه از جامعه نماید. وجود این حمایتها از اقشار ضعیف جامعه مثل زنان ، زندانیان ،آوارگان و غیره نیز احساس می گردد. اما آنچه اهمیت این گونه حمایتها را درخصوص کودک پررنگ تر می نماید، شکل گیری وجود انسان و ابعاد شخصیتی وی دراین مرحله از زندگی است . حفظ قداست وارزش دوران کودکی برعهده آحاد جامعه است و قانونگذار نیز در این زمینه سهمی دارد. وظیفه قانونگذار در جهت بخشیدن قدرت اجرایی به باید ها و نبایدها ، وضع مقرراتی برای حفظ حقوق افراد جامعه است با این توصیف حیطه بررسی ما در این پژوهش، بررسی میزان حمایت از کودک در لایحه جدید قانون مجازات اسلامی و سنجش موفقیت قانونگذار جزایی ایران در حفظ حرمت ها، ایجاد بایدها و نبایدها در قوانین و اعطای قدرت اجرایی به قوانین در زمینه حقوق کیفری کودک است. هدف نویسنده از تدوین این پژوهش تببین حقوق کودک با محوریت لایحه ی مذکور می باشدتا ضمن طرح بحث ، رویکرد جمعی نسبت به بررسی و نقد علمی جدی و ارزیابی عمیق و ارائه طریق صاحب نظران و محققان در این باره بپردازد. روش به کار رفته در این پژوهش روش توصیفی و تحلیلی است. حاصل این پژوهش نشان داده است، لایحه جدید قانون مجازات اسلامی-که در اثنا انجام این پژوهش شکل قانون به خود گرفت- دارای نوآوری های زیادی در خصوص حقوق کودک و در پیش گرفتن سیاست افتراقی در این زمینه بوده و گامهای مثبتی در جهت حمایت از حقوق کودک در سطح تقنینی برداشته است.