آلودگی ناشی از فلزات سنگین یکی از جدی ترین مشکلات محیط زیست در حال حاضر می باشد. کروم از فلزاتی هست که به عنوان آلاینده متدوال خاک و آب های زیرزمینی شناسایی شده و به طور وسیعی در صنایع استفاده می شود.کروم شش ظرفیتی برای بیشتر میکروارگانیسم ها سمی ، سرطانزا برای حیوانات و سبب خوردگی پوست در انسان می گردد. پساب های صنایع دباغی، آبکاری، صنعت آلیاژی، صنایع کود سازی از معمول ترین منابع ورود کروم به آبهای پذیرنده هست. لذا هدف این مطالعه، بررسی اثر فرآیند بیوالکتروشیمیایی در حذف کروم شش ظرفیتی در حضور اسید تیوگلیکولیک به عنوان عامل احیاء کننده می باشد. این تحقیق یک مطالعه تجربی بود. آزمایشات در یک رآکتور 5/1 لیتری بصورت ناپیوسته صورت گرفت. در این مطالعه اثر ph اولیه (3، 5 و7)، غلظت کروم شش ظرفیتی (25، 50، 100 و 200 میلیگرم در لیتر) ، غلظت اسید تیوگلیکولیک ( cc/1.5l 1/0، 2/0، 4/0 و 8/0 )، جریان اعمالی (25، 50، 100 و 200 میلی آمپر)، زمان ماند، تغییرات پتانسیل اکسیداسیون احیاء جهت احیاء کروم شش ظرفیتی در راکتور بیوالکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج حاصله، بهترین شرایط جهت حذف کروم شش ظرفیتی؛ غلظت اولیه mg/l150، غلظت اسید تیوگلیکولیک ml 4/0، ph برابر 5، جریان اعمالی ma1 و زمان ماند 3 ساعت تعیین گردید، در این حالت سیستم قادر به حذف 100% کروم خواهد بود. شایان ذکر است هنگامی که از سیستم بیوالکتروشیمایی در شرایط بهینه فاقد اسید تیوگلیکولیک در حذف کروم شش ظرفیتی استفاده گردید، راندمان حذف کروم به صورت 100 درصد در زمان ماند 18 ساعت حاصل گردید، که بیان گر نقش موثر اسید تیوگلیکولیک می باشد. بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که استفاده از اسیدتیوگلیکولیک به عنوان عامل احیاء کننده، با فراهم کردن شرایط مناسب جهت ایجاد محیط احیاء کننده، می تواند میزان احیاء کروم شش ظرفیتی را در سیستم بیوالکتروشیمیایی افزایش دهد. همچنین در این فرآیند میزان کروم شش ظرفیتی باقیمانده در زمان بسیار کوتاه تر و با صرف انرژی الکتریکی کمتر تا حد استانداردهای زیست محیطی توانایی حذف دارد.