گروه‏های آسیب‏پذیر، از جمله اطفال، به لحاظ شرایط خاصشان نیازمند حمایت از آنها از طریق اتخاذ سیاست افتراقی می باشد. سیاست افتراقی در قوانین داخلی به صورت جرم‏انگاری خاص در حوزه اطفال و یا به صورت تشدید مجازات متجلی می‏شود. شیوه دادرسی اطفال و نوجوانان دارای وجوه افتراق متعددی با شیوه دادرسی بزرگسالان می باشد. از جمله این که پلیس و قضاتی که منحصراً یا غالباً در دادرسی اطفال فعالیت دارند، باید از طریق ایجاد دوره های آموزشی با علوم مختلفی از قبیل روان شناسی کودک، مددکاری اجتماعی و جرم شناسی آشنایی کاملی داشته باشند. دادرسی باید کاملاً غیرعلنی و با حفظ حریم اطفال انجام گیرد. به نظر می رسد که شیوه دادرسی ویژه کیفری اطفال در حقوق عرفی با موازین حقوق اسلام، مغایرتی ندارد و در متون معتبر فقهی هیچ گونه ردعی و منعی در اعمال این دادرسی به چشم نمی خورد. واژگان کلیدی: فقه، حقوق، کودک ، مراحل کودکی، بلوغ ، بزه، بزه کار، بزه دیده، سیاست افتراقی.

60 نمونه پلاک دندانی پس از اخذ شدن از بیماران در محیط ترانسپورت (tsb ) وارد و به آزمایشگاه میکروب شناسی منتقل شد. نمونه ها در محیط بلادآگار ، میتیس سالیواریوس آگار و بایل اسکولین آگار کشت داده شدند و در مدت 48 ساعت در مجاورت (10-5 %) co2، 37درجه سانتیگراد انکوبه گردیدند. پس از مشاهده کلنی ها در پلیت از آنها لام تهیه و سپس رنگ آمیزی گرم انجام شد. برای تعیین هویت و شناسایی میکروارگانیسمها از تست های میکروبی و شیمیایی معمول استفاده گردید.در ادامه جهت تعیین حساسیت و مقاومت باکتری به چای سبز، هیپوکلریت سدیم و کلرهگزیدین با استفاده از روشdisc diffiusion agar و منطبق بر قوانین clsi (clinical and laboratory standards institute) انجام گرفت.آزمون واریانس یک طرفه نشان داد در streptococcus mutans، قطر هاله عدم رشد چای سبز با کلرهگزیدین تفاوت معناداری ندارد(p=0.305)،اما به صورت معنی داری کمتر از هیپوکلریت سدیم بود(p=0.0001) وهمچنین اثر مهاری هیپوکلریت سدیم به صورت معنی داری بیشتر از کلرهگزیدین بود(p=0.038).در enterococcus faecalis به صورت معنی داری اثر هیپو کلریت سدیم بیشتر از چای سبز وکلرهگزیدین بود (p=0.0001) و نیز اثر کلرهگزیدین به طور معنی داری بیشتر از چای سبز بود(p=0.0001).

سابقه و هدف: مقاومت ضد میکروبی همواره به عنوان یک مشکل جدی برای سلامت انسان مطرح بوده است. اثرات ضد باکتریایی زیره سبز به کومین آلدئید منسوب می گردد. این مطالعه اثر عصاره و اسانس زیره سبز، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، آموکسی سیلین و جنتامایسین بر علیه باکتری های ایجاد کننده عفونت مجاری ادراری (اشریشیاکلی، کلبسیلاپنومونیه، سودوموناس آئروژینوزا، استاف اورئوس، استاف اپی درمیدیس، استاف ساپروفیتیکوس، انتروکوک فکالیس، استرپتوکوک پیوژن و استرپتوکوک آگالاکتیه) در بیماران مبتلا به عفونت ادراری مقایسه می کند. مواد و روش ها: عصاره به روش خیساندن و اسانس به روش تقطیر با بخار آب از زیره سبز تهیه شد. جامعه مورد مطالعه را 60 نفر از بیمارن مبتلا به عفونت مجرای ادراری که فاقد بیماری های بدخیم، دیابت و ضعف سیستم ایمنی باشند تشکیل می دهد. نمونه ادرار از بیماران اخذ شد، در محیط tsb وارد شد و سریعاً به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده پزشکی شهید بهشتی منتقل شد. بعد از تعیین نوع باکتری ها، آزمایش آنتی بیوگرام جهت تعیین حساسیت و مقاومت باکتریایی به عصاره و اسانس زیره سبز و آنتی بیوتیک ها به روش disc diffusion agar و mic انجام گرفت. یافته ها: اسانس زیره سبز نسبت به آموکسی سیلین می تواند اثر بهتری روی باکتری های ایجاد کننده عفونت مجرای ادراری داشته باشد و اختلاف معنی دار است ولی نسبت به سایر آنتی بیوتیک ها اثر برتری ندارد. عصاره زیره سبز اثر بهتری نسبت به جنتامایسین و آموکسی سیلین بر روی باکتری های ایجاد کننده عفونت مجرای ادراری دارد و اختلاف معنی دار است. عصاره و اسانس زیره سبز اثر مشابهی بر روی باکتری های ایجاد کننده عفونت مجرای ادراری دارند. نتیجه گیری: استفاده از اسانس و عصاره زیره سبز می تواند اثرات مشابه با سیپروفلوکساسین و کوتریموکسازول داشته باشد و می تواند از آموکسی سیلین قوی تر عمل کند.

واژینیت عبارتست از بیماری عفونی یا غیر عفونی و التهابی که میزبان آن انسان است و مخاط واژن را گرفتار می کند. علامت اصلی واژینیت افزایش ترشحات واژن است که همراه با چرک، خارش و سوزش می باشد. از آن جا که کاهش حساسیت و افزایش مقاومت نسبت به مواد مختلف آنتی بیوتیکی در سه یا چهار دهه اخیر بسیار چشمگیر بوده، احتیاج به منابع جدید برای ریشه کن کردن عوامل ایجاد کننده این بیماری می باشد. محصولات طبیعی، منبع بسیار مهم در گسترش داروهای جدید می باشد. چای سبز دارای اثرات موثر بسیاری از جمله اثرات ضد میکروبی می باشد و یک اثر سینرژیسم با بسیاری از آنتی بیوتیک ها دارد. چای سبز در دوز های بالا بسیار ایمن بوده ولی فراهمی زیستی خوراکی کمی دارد. در این پژوهش از مراکز درمانی شهید بهشتی نمونه واژینال 60 نفر از مبتلایان به عفونت دستگاه ژنیتال در رنج سنی 20 تا 40 سال توسط متخصص زنان و زایمان با سواپ نمونه برداری شد. سپس با کشت نمونه ها در محیط های انتخابی و مشاهده کلنی ها و آزمایشات تاییدی و تهیه لام، 4 نوع میکروارگانیسم مسئول ایجاد واژینیت شناسایی و جداسازی شدند که عبارتند از: لیستریا، لاکتوباسیل، کاندیدا و استرپتوکوک گروه b. سپس هر 4 نوع میکروارگانیسم در محیط های کشت اختصاصی خود تکثیر داده شدند و در نهایت آزمایشات دیسک دیفیوژن و mic جهت تعیین میزان حساسیت میکروارگانیسم های مذکور نسبت به 6 آنتی بیوتیک تعیین شده شامل سفالکسین، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و جنتامایسین، در مقایسه با عصاره چای سبز انجام شد. در قسمت دیگر مطالعه بعد از تهیه عصاره چای سبز، غلظت های mg/ml100 و mg/ml200 از آن تهیه شد و اثرات آن بر میکروارگانیسم های مذکور بررسی شد و در پایان با 6 آنتی بیوتیک نامبرده مقایسه شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد عصاره چای سبز می تواند به عنوان یک آنتی بیوتیک قوی هم رده دیگر آنتی بیوتیک های روتین و حتی بهتر از بعضی از آنها برای درمان عفونت های واژینال بانوان به کار رود. در نتیجه ضرورت بررسی طیف آنتی باکتریال آن در مورد سایر میکروارگانیسم ها به خوبی احساس می شود

واژینیت عبارتست از: بیماری عفونی و یا غیرعفونی ـ التهابی که مخاط واژن را گرفتار می سازد که معمولاً همراه با علائمی همچون افزایش دیس شارژ واژینال، خارش و سوزش می باشد. از عوامل میکروبی که در ایجاد واژینیت نقش بسزایی دارند استرپتوکوک گروه b و همچنین گاردنرلا واژینالیس می باشند که در صورت ایجاد عفونت در دوران حاملگی و انتقال به نوازد منجر به صدمات جبران ناپذیر و افزایش مرگ ومیر می گردند. یکی از گیاهانی که می توانددر بهبود واژینیت نقش داشته باشد گیاه رزماری می باشد. این گیاه می تواند نقش آنتی بیوتیکی در بهبود بیماری داشته باشد. در این مطالعه هدف بررسی اثر آنتی بیوتیکی این گیاه و همچنین مقایسه ی این اثر با آنتی بیوتیک های رایج می باشد. در این مطالعه از 96 زن دچار عفونت ژنیتال مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه شهید بهشتی نمونه گرفته شد و در شرایط کاملاً استریل به آزمایشگاه میکروب شناسی منتقل شد و میکروارگانیسم های معمول ایجاد کننده ی واژینیت از آن جدا شد و با غلظت استاندارد 0/5مک فارلند روی محیط ها کشت داده شد.رشد میکرو ارگانیسم ها در حضور عصاره بررسی شد و mic عصاره بر روی میکروارگانیسم ها تعیین گردید. از روش دیسک دیفیوژن نیز برای مقایسه ی اثر آنتی باکتریال عصاره تام با آنتی بیوتیک های رایج استفاده شد. به این ترتیب که پس از خیساندن دیسک های بلانک در عصاره ی تام و قراردادن آنها روی محیط blood agar که باکتری ها با غلظت استاندارد 0/5 مک فارلند روی آن کشت داده شده بود، هاله های عدم رشد حاصل از دیسک های آنتی بیوتیکی با عصاره تام مقایسه گردید. در تعیین mic نتایج به این شکل بود که: mic استرپتوکوک1/64، mic لیستریا1/128، micکاندیدا آلبیکنس1/2، mic استاف اورئوس1/128 و mic گاردنرلا واژینالیس1/64 بود. در روش دیسک دیفیوژن نتایج به این شکل بود که استرپتوکوک گروه b،گاردنرلا واژینالیس و استاف اورئوس نسبت به دیسک های آنتی بیوتیکی حساس تر از عصاره تام بودند در حالی که لیستریامونوسیتوژن نسبت به عصاره تام حساس تر از دیسک های آنتی بیوتیکی بود. در تعیین هاله عدم رشد به روش چاهک نتایج به این شرح بود: هاله عدم رشد استرپتوکوک:24 هاله عدم رشد لیستریا مونوسیتوژن:23 هاله عدم رشد کاندیدا آلبیکنس:27 هاله عدم رشد گاردنرلا واژینالیس:24

از عوامل میکروبی که در ایجاد واژینیت نقش بسزایی دارند استرپتوکوک گروه b و همچنین گاردنرلا واژینالیس می باشند که در صورت ایجاد عفونت در دوران حاملگی و انتقال به نوازد منجر به صدمات جبران ناپذیر و افزایش مرگ ومیر می گردند.

سابقه و هدف: امروزه عفونت با هلیکوباکترپیلوری یک مشکل جهانی است. با توجه به مقاومت ا?نتی بیوتیکی این باکتری، نیاز جدی به درمانهای جایگزین و یا موادی که مقاومت به ا?نتی بیوتیکها را کم کنند، احساس میشود. هدف ازاین مطالعه بررسی خواص ضد میکروبی و جلوگیری کننده از مقاومت ا?نتی بیوتیکی عصاره هیدروالکلی و استونی پوست و غلاف انار بر علیه هلیکوباکترپیلوری میباشد. مواد و روش ها: عصاره ی استونی و هیدروالکلی به روش خیساندن تهیه شد. جامعه مورد مطالعه را 60 نفر از بیمارن مبتلا به گاستریت که فاقد بیماری های بدخیم، دیابت و ضعف سیستم ایمنی باشند تشکیل می دهد. در این بررسی نمونه های حاصل از بیوپسی های معده افراد مبتلا به گاستریت از بیمارستان طالقانی طی یک دوره 5 ماهه جمع آوری گردید. پزشک متخصص از طریق آندوسکوپی 2 نمونه بیوپسی از بیمار گرفته شد، این نمونه ( نمونه ای که درون محیط اوره قرار نگرفته ) پس از تایید تست اوره آز مثبت فوری در داخل محیط نرمال سالین در داخل کولد باکس ( در شرایط دمایی 4 درجه ) و زمان کمتر از 2 ساعت به آزمایشگاه فرستاده شدند . سپس این بیوپسی ها در بروسلا آگار کشت داده شد و در انکوباتور در دمای 37 درجه وگاز پک c قرار گرفتند و نتایج بعد از 3-5 روز بررسی شدند . که پس از مشاهده کلونی ، رنگ آمیزی گرم انجام یافت و بعد از تعیین نوع باکتری ها، حساسیت و مقاومت نمونه در برابر دیسک استاندارد آنتی بیوتیک های سنتتیک بررسی گردید آزمایش آنتی بیوگرام جهت تعیین حساسیت و مقاومت باکتریایی به عصاره پوست و غلاف انار و آنتی بیوتیک های رایج سنتتیک به روش disc diffusion agar و mic انجام گرفت. در این تحقیقات علاوه بر بررسی اثرات ضد میکروبی عصاره های تهیه شده بر نمونه های هلیکوباکتر پیلوری بر روی سایر پاتوژن های بدست آمده از نمونه بیماران از جمله استاف ساپروفیتیکوس ، استاف اپیدرمیس ، سالمونلا ، سودوموناس آئروژینوزا ، انتروکوک فکالیس ، کلبسیلا ، استرپ بتا همولیتیک b ، اشرشیاکولای واستاف ارئوس نیز بررسی انجام شد. یافته ها: عصاره پوست و غلاف انار نسبت به آموکسی سیلین می تواند اثر بهتری روی باکتری های ایجاد کننده عفونت های گوارشی علی الخصوص هلیکوباکترپیلوری داشته باشد. عصاره استونی اثر بهتری نسبت به هیدروالکلی بر روی اغلب باکتری های پاتوژن دارد و اختلاف معنی دار است. عصاره استونی و هیدروالکلی در نمونه های هلیکوباکترپیلوری حساس به کلاریترومایسین اثر بخشی مشابهی نسبت به کلاریترومایسین داشتند و در نمونه های مقاوم به کلاریترومایسین اثر بخش نبودند. نتیجه گیری: استفاده عصاره پوست و غلاف انار اثرات مشابه با کلاریترومایسین بر روی هلیکوباکترپیلوری داشته باشد و می تواند از آموکسی سیلین قوی تر عمل کند. اثر بخشی این دو عصاره در برابر سایر پاتوژن ها اغلب قوی تر از آموکسی سیلین و سیپرو فلوکساسین بوده است. با مقایسه اثر عصاره استونی و هیدروالکلی به این نتیجه می توان رسید که در اکثر سویه های هلیکوباکتر پیلوری حساس به عصاره پوست و غلاف انار, عصاره استونی اثر بخشی مشابهی نسبت به هیدروالکلی دارد.

خلاصه: گیاه شمشاد یا buxus sempervirens با نام عمومی boxwood از خانواده buxaceae می¬باشد که به علت اثرات مطلوب در درمان برخی بیماری ها در طب سنتی و قدیمی مورد توجه می باشد. گاستروانتریت عبارت است عفونت لوله گوارش. عفونت های گوارشی طیف وسیعی از بیماری های مرتبط با دستگاه گوارش را شامل می شود و نیاز به داروهایی با عوارض جانبی و تداخلات دارویی کمتر و اثرات درمانی بالاتر و شیوع فراوان ضایعات گوارشی در ایران و این که تعداد زیادی از باکتری های مولد این عوارض به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند، اساس اقدام جهت این تحقیق شد . اهداف مطالعه: در این مطالعه اثرات ضد میکروبی عصاره ی متانولی حاصل از بخش های هوایی گیاه buxus sempervirens علیه باکتری های شیگلا فلکسنری، پروتئوس، کلبسیلا پنومونیه، استرپتوکوکوس فکالیس، استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تایفی و اشرشیا کلای بررسی و با اثر آنتی بیوتیک ها مقایسه شده است. روش کار: نمونه بخش هوایی گیاه شمشاد بعد از جمع آوری از پارک جنگلی سی سنگان نوشهر واقع در استان مازندران خشک و پودر شد. عصاره تام متانولی آن با روش خیساندن تهیه گشت. برای آزمایش اثر ضد میکروبی عصاره ها از 2 روش استاندارد دیسک آگار (diskdiffusion) و روش لوله (تعیین mic با روش میکرودایلوشن یا رقت سازی در چاهک) استفاده شد. نتایج: در روش دیسک دیفیوژن، در مقایسه اثر آنتی بیوتیک ها با عصاره متانولی تام گیاه شمشاد، عصاره در همه ی موارد به جز باکتری استافیلوکوکوس اورئوس دارای اثرات کمتری است اما با توجه به اثرات جانبی بالای آنتی بیوتیک ها و مقاومت باکتری های ایجاد کننده ی عفونت های گوارشی به این آنتی بیوتیک ها، اثرات این عصاره بسیار قابل توجه و مهم می باشد. در مورد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، عصاره ی متانولی تام گیاه شمشاد دارای اثر بالاتری نسبت به پنی سیلین می باشد و اثری تقریباً برابر با آنتی بیوتیک های جنتامایسین، سفتازیدیم و سیپروفلوکساسین دارد که با توجه به مقاومت بالای این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک ها، این اثر قابل توجه و مهم بوده و می تواند مقدمه ی مطالعات بیشتر بر روی عصاره ی این گیاه باشد. کم ترین هاله عدم رشد عصاره متانولی تام گیاه شمشاد در مقایسه با دیسک های آنتی بیوتیکی در روش دیسک دیفیوژن مربوط به باکتری سالمونلا می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده از روش mic، بیش ترین اثر به ترتیب مربوط به باکتری شیگلا و کلبسیلا می باشد که mic آنها به 1/128 هم رسید. در رقت 1/64 نیز به ترتیب باکتری پروتئوس و کلبسیلا دارای بهترین mic هستند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به درصد تأثیر دیسک های آنتی بیوتیکی، بیش ترین مقاومت به آنتی بیوتیک ها مربوط به باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و شیگلا می باشد. در دیسک دیفیوژن، عصاره ی متانولی تام گیاه شمشاد بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در برخی موارد حتی بهتر از آنتی بیوتیک ها موثر بود. همچنین در روش mic، عصاره متانولی تام شمشاد در رقت 1/128 بر روی باکتری مقاوم شیگلا موثر بود. در این تحقیق؛ آزمایشات مربوطه بر روی عصاره ی استونی و آبی این گیاه نیز انجام گرفت و عصاره ی استونی نتایجی مشابه با عصاره ی متانولی داشت؛ اما عصاره ی آبی این گیاه اثر چندانی در این مطالعه نداشت.

یکی از مشکلات طب جدید با وجود امتیازهای ظاهری آن به طب سنتی، مصرف روزافزون داروهای شیمیایی است که 2 پیامد دارد: نخست، مقاومت در پاسخ به دارو است که بر اثر مصرف مداوم و بی رویه و گاه بدون توجه به طریقه مصرف برخی داروها ایجاد می شود که باعث افزایش مصرف و روی آوردن به انواع قوی تر می شود به علاوه اگر چه استفاده از داروهای شیمیایی مفید واقع می شود، اما مصرف طولانی و در برخی موارد حتی مقطعی آنها عوارض جانبی بر جای می گذارند که می تواند حتی از خود بیماری مهلک تر باشد. در راستای این هدف در این مطالعه اثرات ضد میکروبی عصاره متانولی گیاه شمشاد علیه باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، انتروکوک فکالیس، استرپتوکوک پیوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس اشریشیا کلی و اسینتو باکتر بررسی شده و با اثر آنتی بیوتیک های رایج مقایسه شده است، و به دلیل وجود مقاومت آنتی بیوتیک ها که خطری جدی بر س?مت جامعه دارد mic (حداقل غلظت بازدارندگی) مورد بررسی قرار گرفت تا در صورت مشاهده نتایج قابل قبول بعد از آزمایشات تکمیلی دیگر بتوان از این گیاه به عنوان عامل ضد میکروب با عوارض کمتر در فرمو?سیون مواد دارویی (آنتیبیوتیک ها) استفاده کرد. گیاه شمشاد یا buxus sempervirens با نام عمومی boxwood از خانواده buxaceaeمی¬باشد که به علت داشتن خواص درمانی متعدد و اثرات مطلوب در درمان برخی بیماری ها در طب سنتی و قدیمی مورد توجه می باشد. برای این منظور، گیاه شمشاد از پارک جنگلی سی سنگان نوشهر واقع در استان مازندران جمع آوری شد و به آزمایشگاه منتقل شد. سپس نمونه های گیاه کام?ً خشک شده و عصاره تام آن با روش خیساندن تهیه گردید. عصاره ی تام تغلیظ، خشک و تا زمان استفاده در شرایط استاندارد نگهداری شدند. برای انجام آزمایش ضد میکروبی، ابتدا از سوش های باکتریایی کشت 24 ساعته تهیه گردید. سپس با تهیه ی غلظت استاندارد برای هر سوش اثر ضد میکروبی رقت های مختلف عصاره گیاه مورد نظر با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و mic آزمایش گردید. نتایج: در روش دیسک دیفیوژن در مقایسه قطر هاله آنتی بیوتیک ها با عصاره متانولی گیاه شمشاد عصاره متانولی گیاه شمشاد در باکتری های سودوموناس آئروژینوزا اسینتو باکتر واسترپتوکوکوس پایوژنز دارای اثری بالاتر از اثر آنتی بیوتیک های مورد نظر می باشد که با توجه به مقاومت بسیار بالای دو باکتری سودوموناس ائروژینوزا و اسینتو باکتر نسبت به آنتی بیوتیک های موجود این اثر بسیار قابل توجه و مهم می باشد. کمترین حساسیت و در واقع بیشترین مقاومت به عصاره متانولی گیاه شمشاد در روش دیسک دیفیوژن در مقایسه با دیسک های آنتی بیوتیکی مربوط به انتروکک فکالیس و اشریشیا کلای می باشد. در روش میکرودایلوشن و تعیین mic، عصاره ی متانولی گیاه شمشاد بر روی باکتری ها دارای اثرات ضد میکروبی مطلوب و مناسب می باشد. بهترین جوابmic در رقت 128/1 مربوط به اشریشیا و سودوموناس می باشد. در رقت 64/1 نیز به ترتیب استرپ پیوژنز و استاف اورئوس دارای بهترین جواب هستند. نتیجه گیری کلی این بود که این عصاره اثرات ضد باکتریایی خوبی از خود نشان داد. لذا عصاره می تواند همراه با آنتی بیوتیک ها در بیماری های پوستی کاربرد مهمی در درمان داشته باشد.

این پژوهش به بررسی و مقایسه اثر ضد میکروبی عصاره و اسانس چای سبز و دو آنتی بیوتیک کوتریموکسازول و آمیکاسین در محیط invitro می پردازدباکتری کلبسیلا نومونیه جداشده از عفونت های ادراری را، دوباره کشت داده و تشخیص قطعی بر روی آنها گذارده می شود. اثر ضد باکتریایی اسانس و عصاره با دو روش دیسک دیفیوژن و روش رقت لوله ای بررسی شد. به این ترتیب که پس از خیساندن دیسک های بلانک در اسانس و عصاره تام چای سبز و قرار دادن آنها روی محیط مولر هینتون آگار که باکتریها با غلظت 5/0 مک فارلند کشت داده شده بود به همراه دو دیسک آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول،آمیکاسین، هاله های عدم رشد حاصل از دیسک های آنتی بیوتیکی با اسانس و عصاره تام مقایسه شد.