با کاهش اندازه خانه و تداخل برخی فعالیت ها با یکدیگر، ایجاد تنش در خانه های امروز بیش از پیش قابل درک است. این تداخل ها بصورت مشکل حریم قرارگاه های رفتاری بروز می کنند که می توان با طراحی مناسب راه هایی برای تعدیل آن ها یافت. فرضیه پژوهش این است که طراحی خانه انعطاف پذیر می تواند یکی از پاسخ ها برای رفع این مشکل و ایجاد زمینه ای برای ارتقا سطح کیفیت و آرامش در خانه باشد. سوال اصلی پژوهش این است که الگوهای رفتاری خانه به عنوان یک قرارگاه رفتاری چگونه عمل می کنند و چه نیازهای کالبدی دارند؟ و خانه انعطاف پذیر چگونه می تواند این نیازها را برآورده کند؟ هدف از طرح این سوالات رسیدن به مدلی تحلیلی است که بتواند با تحلیل الگوی فعالیت از درزگاه زمان به طراح در رسیدن به الگوی خانه انعطاف پذیر کمک کند. پژوهش پس از تعریف مفاهیم قرارگاه رفتاری و انعطاف پذیری در خانه، از درزگاه زمان به تحلیل الگوهای جاری فعالیت در خانه می پردازد و در نهایت مدل "قرارگاه رفتاری خانه" را ارائه خواهد داد. تحلیل یافته ها نشان می دهد که انعطاف پذیری می تواند راهی برای ایجاد قرارگاه رفتاری باشد. و از طریق بسط این موضوع در انواع انعطاف پذیری می توان آن را توضیح داد و بطور واضح بیان کرد.