در برنامه ریزی محیطی، بررسی تغییرات و پیش بینی رطوبت از اهمیت به سزایی برخوردار است. در پژوهش حاضر آمار بلندمدت داده های میانگین رطوبت نسبی و میانگین حداقل و حداکثر رطوبت نسبی به درصد، ایستگاه های منتخب شمال ایران (آستارا، بندر انزلی، رامسر وگرگان) با استفاده از مدل های رگرسیونی (خطی و پلی¬نومیال مرتبه ی 6)، من- کندال، آزمون t و مدل های arima مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و ضابطه های مناسبی برای پیش بینی رطوبت نسبی استخراج گردید. نتایج حاصل از روند خطی و پلی نومیال مرتبه ی6 در ایستگاه آستارا روند رطوبت نسبی (میانگین، میانگین حداقل و حداکثر) از نوع کاهشی است، اما در ایستگاه بندرانزلی داده¬های میانگین رطوبت نسبی و میانگین حداقل رطوبت نسبی از یک روند افزایشی برخوردار بوده، این در حالی است که میانگین حداکثر رطوبت نسبی این ایستگاه یک روند کاهشی دارد. نتایج تحلیل داده های میانگین رطوبت نسبی، میانگین حداقل و حداکثر رطوبت نسبی ایستگاه رامسر حاکی از روند کاهشی رطوبت نسبی و برای ایستگاه گرگان متغیرهای مذکور روند افزایشی را نشان می دهد. همچنین نتایج حاصل از آزمون گرافیکی من کندال برای مولفه های مورد بررسی جهش و تغییرات ناگهانی و روند را نشان می دهد، و آزمون t نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین (میانگین رطوبت نسبی، میانگین حداقل و حداکثر رطوبت نسبی) در ایستگاه آستارا وجود دارد این در حالی است که در ایستگاه بندرانزلی برای داده های مذکور تفاوت معناداری وجود دارد اما بین میانگین حداکثر رطوبت نسبی در دوره ی آماری مورد مطالعه تفاوت معنادار نیست و در ایستگاه رامسر بین میانگین داده های مورد بررسی طی دوره¬ی آماری مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود ندارد و برای ایستگاه گرگان بررسی آزمون t تفاوت معناداری را بین میانگین (میانگین رطوبت نسبی و میانگین حداکثر نسبی) نشان داد اما بین میانگین حداقل رطوبت نسبی طی دوره ی آماری مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود ندارد. در نهایت از بین الگوهای برازش داده شده مدل ساریما، الگوی12(0،1،1)(1،1،1) sarima برای ایستگاه آستارا و برای سایر ایستگاه های مورد مطالعه 12(1،0،1)(1،1،1) sarima الگوی برازنده تری تشخیص داده شد.