سابقه و هدف: سابقه و هدف: دیگوگسین یکی از داروهای پر مصرف در اختلالات ریتم فیبریلاسیون دهلیزی بوده که مورد استفاده بیماران قرار میگیرد. از آنجاییکه نحوی صحیح مصرف این دارو در بروز نتایج درمانی آن بسیار مهم و ضروری است باید روش مصرف واحد و استانداردی را به همه بیماران توصیه نمود و از آنجاییکه در شیوه مصرف این دارو بصورت مصرف روزانه یک قرص بجز دو روز در هفته و مصرف روزانه نصف قرص، اختلاف نظر بین متخصصین قلب وجود دارد، بر آن شدیم تا با انجام این کارآزمایی بالینی، دو روش فوق مصرف داروی دیگوکسین را با هم مقایسه نماییم. مواد و روش ها : این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی و بر روی 50 نفر از بیماران مصرف کننده قرص دیگوکسین مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در طی سالهای 91-90 که رضایت شرکت در تحقیق حاضر را داشتند، انجام شده است. کلیه بیماران در اولین مراجعه مورد معاینه قرار گرفته و پرسشنامه خودتنظیمی در اختیار آنان قرار گرفت. این پرسشنامه دارای 14 سوال سنجش وضعیت روحی و جسمانی 7 گزینه ای عالی، خیلی خوب، خوب، متوسط، بد، خیلی بد، و وحشتناک بود که یکبار در بدو مراجعه و سپس یک ماه بعد و با تغییر شیوی مصرف قرص دیگوکسین روزی یک قرص بجز دو روز در هفته به روزی نصف قرص توسط بیماران تکمیل گردید. داده ها ی دو پرسشنامه هر بیمار جمع آوری و وارد رایانه شده و با نرم افزار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای مرتبط، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در این مطالعه (p<0/05) معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها : 49بیمار درمطالعه شرکت نمودند. متوسط سن بیماران 64/11 ± 16/65 سال که 18 نفر (36.7?) آنها مرد بودند. متوسط شاخص توده بدنی بیماران 96/5±95/30 کیلوگرم بر متر مربع بود. نحوی مصرف دیگوگسین در 27 نفر (55.1?) بصورت نصف قرص روزانه و دربقیه بیماران یک قرص هرروزبه جز 2 روزدرهفته بود. میانگین کراتینین در بیماران زمانیکه دیگوکسین بصورت روزانه نصف قرص مصرف میکردند 19/0 ± 91/0 میلی گرم در دسی لیتر وزمانیکه به صورت روزانه یک قرص به جز 2 روز در هفته مصرف میشد ، معادل 16/0 ± 87/0 میلی گرم در دسی لیتربود .(p = 0.232) میانگین ضربان قلب 36/20 ± 67/80 ضربه در دقیقه دربیمارانیکه روزانه نصف قرص دیگوکسین مصرف نموده و 38/17± 27/78 ضربه در دقیقه دربیمارانی بود که روزی یک قرص به جز دو روز در هفته مصرف می کردند wilcoxon single ranks test) p=0/665,). در خصوص تغییرات تعداد ضربان قلب در 22 نفر (44.9?) ازبیماران کمتر و در 27 مورد (55.1?) بیشتر بود. میانگین نمرات تنگی نفس دربیمارانیکه دیگوکسین نصف قرص روزانه مصرف میکردند 1/1 ± 76/3 امتیاز و در بیمارانیکه هرروزبه جز 2 روز در هفته یک قرص مصرف میکردند 65/0 ± 53/4 امتیاز بدست آمد wilcoxon single ranks test) p=0/0001,). گزارش وضعیت تنگی نفس به این صورت بود که 21 نفر (42.9?) بدتر ، 27 مورد (55.1?) بهتر و 1 مورد (2?) ازبیماران بدون تغییر در دو روش تجویز دارو بودند. نمرات تپش قلب در بیماران فوق در زمان مصرف روزانه نصف قرص معادل871/0 ± 4 امتیاز و در مصرف روزانه یک قرص معادل 3 /1 ± 1/4 امتیاز بدست آمد wilcoxon single ranks test) p=0/524,). گزارش وضعیت تپش قلب به این صورت بود که 17 نفر (34.7?) بدون تغییر، 17 نفر (34.7?) تپش قلب کمتر و 15 نفر (30.6?)، تپش قلب بالاتر در مقایسه دو روش مصرف قرص را داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوه مصرف روزانه نصف قرص دیگوکسین میتواند به طور معنی داری مشکلات روحی و جسمانی بیماران مبتلا به ریتم فیبریلاسیون را کاهش داده و باعث افزایش کیفیت زندگی این بیماران شود.

بالا رفتن قطعه یst در لید avr ممکن است اطلاعات مفیدی در پیش بینی پیش آگهی کوتاه مدت و مرگ و میر در زمان بستری در بیماران مبتلا به stemi فراهم کند. این مطالعه هم گروهی جهت بررسی اثر احتمالی بالا رفتن قطعه یst در لید avr بر هدف ترکیبی (مرگ و میر، نارسایی قلبی، ادم حاد ریه، انفارکتوس میوکارد مجدد، عود درد سینه با تغییر نواری در زمان بستری، نیاز به آنژیوگرافی اورژانس) انجام شد. روشها و مواد: بیماران مبتلا به stemi با پیش از 1 میلی متر بالا رفتن قطعه یst در لیدهای اندامی همنام یا بیش از 2 میلی متر در 2 لید مجاور پره کوردیال در سالهای 91-90 وارد مطالعه شدند. بیماران مبتلا به علائم آتیپیک، بلوک شاخه ای از بدو مراجعه، وجود ضربان ساز، مداخلات کرونری از راه پوست در طی شش ماه گذشته یا هیپرتروفی بطنی در نوار قلب، از مطالعه خارج شدند. افرادی که بیش از 05/0 میلی ولت بالارفتن قطعه ی st در لید avr داشتند گروه(+)avr و سایر افراد گروه (-)avr نامیده شدند. بیماران در مدت بستری و تا شش ماه بعد از نظر حوادث عمده قلبی پیگیری شدند. نتایج: متوسط سنی افراد مورد مطالعه 02/13 ±62/59 سال بود و 272 نفر (4/75%) مذکر بودند. هدف ترکیبی (مرگ و میر، نارسایی قلبی و ادم حاد ریه، درد قفسه سینه مجدد همراه با تغییرات نواری، انفارکتوس میوکارد مجدد و نیاز به آنژیوگرافی اورژانس) در گروه(+)avr در 19 نفر (8/38%) و در 72 نفر(3/25%) سایر بیماران در زمان بستری مشاهده شد (pvalue=0.05)، که این تفاوت بیشتر ناشی از نارسایی قلبی و ادم حاد ریه بود (7 نفر (3/14%) در گروهavr(+) در برابر 12 نفر (2/4%) در گروهavr(-) ، (pvalue=0.01) و مرگ و میر هر چند در گروه avr(+) بیشتر بود ولی تفاوت آماری قابل توجه نشان نداد (4 نفر (2/8%) در گروه avr(+) در برابر 14 نفر (9/4%) در سایر بیماران، (pvalue=0.316). در پیگیری شش ماهه نیز هدف ترکیبی (مرگ و میر، نارسایی قلبی و ادم حاد ریه، بستری مجدد و انفارکتوس میوکارد مجدد) در گروهavr(+) بالاتر بود که به میزان معنی داری نرسید (19 نفر از 39 بیمار (7/48%) که پیگیری کامل شدند در گروه avr(+) در برابر 74 نفر از 216 بیمار (3/34%) که پیگیری کامل شدند. (pvalue=0.08) . بحث: با توجه به بیشتر بودن هدف ترکیبی مورد نظر در زمان بستری در بیمارانی که بالا رفتن قطعه یst در لید avr در مطالعه حاضر داشتند می توان از این اندیکاتور به عنوان یک شاخص مفید و ارزان قیمت در پیش بینی پیش آگهی به خصوص پیش بینی نارسایی قلبی و ادم حاد ریه در زمان بستری در بیماران مبتلا به stemi استفاده کرد.

چکیده فارسی: هدف: این مطالعه به منظور بررسی شیوع ریسک فاکتورهای عروق کرونر در بین کارگران معدن زغال سنگ شاهرود در سال 93-92 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی مقطعی تحلیلی انجام گردید، تعداد 100 نفر از کارگران معدن زغال سنگ شاهرود در سال 93-92 وارد مطالعه شدند و شیوع ریسک فاکتورهای مختلف بیماری عروق کرونر در آنها بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه مشاهده گردید که 37 درصد از افراد مورد بررسی چاق بودند، 54 درصد سیگاری، 45 درصد دارای سابقه خانوادگی مثبت، 18 درصد مبتلا به دیابت، 25 درصد دچار هیپرتانسیون و 26 درصد دچار هایپرلیپیدمی بودند. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج این مطالعه چنین استنتاج می شود که عوامل خطر رایج بیماری عروق کرونر در بین کارگران معادن زغال سنگ تفاوتی با فراوانی این عوامل خطر در جمعیت عمومی ندارد و استعمال سیگار، سابقه خانوادگی مثبت، دیس لپیدمی و چاقی شایعترین عوامل خطر بیماری عروق کرونر بودند. واژه های کلیدی: بیماری عروق کرونر، عامل خطر، کارگران معدن زغال سنگ

این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین سطح hdl سرم و ifg (گلوکز ناشتای مختل) در کارگران معدن زغال سنگ شاهرود در سال 93-92 انجام شده است. در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی از نوع مقطعی تحلیلی انجام گردید، 100 نفر از کارگران معدن زغال سنگ شاهرود در سال 93-92 وارد مطالعه شدند و سطح hdl سرم و نیز سطح قند خون ناشتای آنها بررسی گردیدند و ارتباط این دو فاکتور مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه مشاهده گردید که میزان فراوانی اختلال در hdl به میزان معناداری در افراد دچار ifg بیشتر بود (p=0.0001). در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنتاج می شود که بین کم بودن سطح hdl سرم و ifg در کارگران معدن زغال سنگ ارتباط وجود دارد و بررسی از نظر وجوداختلال هر یک از این دو فاکتور در صورت وجود اختلال در دیگری لازم می باشد.