تمرکز اقتصادی، سیاسی، جمعیتی، فرهنگی، اداری و خدماتی در شهر تبریز زمینه اشتغال جمعیت نسبتا وسیعی را فراهم کرده است. چنین تمرکزی باعث گسترش روابط این شهر به عنوان مرکز استان با دیگر شهرها و روستاهای استان آذربایجان شرقی شده، کارکردهای شهری آنرا افزایش داده و در نتیجه نیازهای فضایی درون شهر را بالا برده است. محدودیت فضایی موجود درون شهر بویژه بالا بودن قیمت زمین، فشارهای ناشی از آن را در نخستین مرحله به روستاهای حریم که نزدیکترین روستاها به شهر هستند، انتقال داده است. طی این فرایند خزش شهری، در واقع بخشی از ساختار و کارکردهای شهر تبریز در ابعاد مختلف جمعیتی، اقتصادی، کالبدی و خدماتی و... به روستاهای پیرامون انتقال یافته و ساختار و کارکرد این روستاها را دچار تحولات اساسی نموده است. این تغیر و تحولات در سه گروه عمده از شاخصهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در دوره زمانی 1390- 1345 مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماری این تحقیق چهار سکونتگاه روستایی واقع در حوزه نفوذ شهر تبریز می¬باشد. با استفاده از روش نمونه¬گیری کوکران تعداد 379 خانوار به عنوان نمونه انتخاب شده¬اند. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی از جمله تکمیل پرسشنامه¬های خانوا و بنگاهها می¬باشد. همچنین به منظور مطالعه میزان تغیر و تبدیل کاربری اراضی کشاورزی به عنوان بخشی از تحولات کالبدی روستاها، اقدام به مطالعه تطبیقی از نظر زمانی و مکانی از وضعیت روستاها شده است. برای ارزیابی تغیرات و دگرگونی¬های کاربری اراضی روستاهای حوزه نفوذ و اطراف شهر تبریز، از تصاویر ماهواره¬ای چند زمانه در سالهای مختلف استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان از سطح وسیع تغیرات اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در روستاهای حوزه نفوذ شهر تبریز دارد. این تغیرات نشات گرفته از همجواری روستاها با کلانشهر تبریز و تحت تأثیر خزش نیروها و عوامل مختلف آن صورت گرفته است.