زمینه و هدف: هدف از این پژوهش مقایسه وضعیت پاسخدهی نظام ارائه خدمات توانبخشی به معلولین مراکزتوانبخشی روزانه غیردولتی جسمی ـ حرکتی و مراکزذهنی زیر 14 سال از دیدگاه خانواده های آنها می باشد. روش بررسی: این مطالعه ازنوع مقطعی توصیفی بوده که نمونه های تحقیق 67 نفر والدین دارای معلولین جسمی-حرکتی و 70 نفر والدین دارای معلولین ذهنی کمتر از 14 سال از مراکز توانبخشی روزانه غیردولتی جسمی-حرکتی وذهنی شهرهای ساری و قائمشهر بودند که به روش تمام شماری انتخاب شدند. این مطالعه با استفاده از پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی در مورد پاسخدهی خدمات به جوامع -که قبلا توسط وزارت بهداشت برای جامعه ایرانی (که افراددارای معلولیت نیز جزیی از آن هستند) استاندارد شده است- از طریق مصاحبه وتکمیل پرسشنامه براساس تجربه مراجعه کنندگان از ارائه خدمت درمراکز نامبرده انجام شد.داده ها ی جمع آوری شده با استفاده از آزمون من ویتنی در نرم افزار spss موردارزیابی قرار گرفت . یافته ها: در مراکز توانبخشی روزانه غیردولتی جسمی-حرکتی و ذهنی به ترتیب 77/9% و 81/4% افراد واجد شرایط درمصاحبه ها شرکت کردندکه علت عدم مشارکت عدم تمایل به مصاحبه بود. میانگین پاسخدهی در مراکزجسمی-حرکتی 0/78 و در مراکز ذهنی88/0 با سطح معنی داری( 0/001=p-value) بود.پاسخدهی دو مرکز در هفت حوزه مورد بررسی برحسب چهار حوزه احترام به شأن (p=0/002)، برقراری ارتباط ( p=0/013) ،درگیرشدن درتصمیم گیری( p=0/007) و قدرت انتخاب( p=0/002) باهم تفاوت داشتند. نتیجه گیری: پاسخدهی مراکز جسمی-حرکتی و ذهنی از دید خانواده های افراد دارای معلولیت با هم متفاوت بوده و مراکز ذهنی نسبت به مراکز جسمی-حرکتی از پاسخدهی بالاتری برخوردارند. از علل آن می توان به تفاوت در نحوه ارائه خدمت و تفاوت در انتظارات خانواده های آنان اشاره نمود. با انجام مداخلات مناسب می توان میزان پاسخدهی مراکز را بالا برد.

چکیده ندارد.