رابطه بین ظرفیت راه و شرایط ترافیکی و چگونگی اثر افزایش ظرفیت راه بر میزان جریان ترافیک شبکه، یکی از چالشهایی است که طراحان و برنامه ریزان حمل و نقل با آن مواجه اند. این تاثیر از طریق مکانیسم های رفتاری مختلفی از قبیل شیفت از سایر مدهای حمل و نقل یا از سایر مسیرها، توزیع دوباره سفرها، تولید سفرهای جدید و تغییرات بلند در کاربری زمین که می تواند سفرهای جدید و گاهی طولانی تری را تولید نماید، رخ دهد.در این پایان نامه بطور تجربی رابطه بین ظرفیت راه و مسافت طی شده سفر ‏‎(vkt)‎‏ که شاخصی از جریان ترافیک در یک شبکه است، از نظر آماری مورد بررسی قرار گرفته است. در اینجا از روش هانس و هانگ (در سال 1997 م.) و نولند (در سال 2001 م.) برای مدلسازی مسافت طی شده سفر بر اساس پارامترهایی چون جمعیت، درآمد سرانه و ظرفیت راه (بر حسب خط کیلومتر)، استفاده گردیده است. در قسمت مطالعه موردی، داده های مورد استفاده در این تحلیل، از شبکه ترافیک شهر مشهد و مدل تخصیص ترافیک سالهای 1373، 1375 و 1378 ه.ش. شبکه مذکور در محیط نرم افزار ‏‎emme/2‎‏، استخراج گردیده، و سپس با استفاده از نرم افزار ‏‎spss‎‏ مورد تحلیل قرار گرفته است.با توجه به نتایج حاصل از پردازش مدلها و نیز تحلیلی بر مشاهدات حجم وسایل نقلیه در شبکه ترافیک، می توان گفت که اثر افزایش عرضه در شبکه خیابانی شهرها، بخصوص در شهرهای بزرگ و پرتراکم، قابل چشم پوشی نیست. این اثر در مدلهای تولید، توزیع و تفکیک سفر، برای رسیدن به نتایج معقولانه تر در برنامه ریزیهای آینده، بصورت بازخوردهایی ‏‎(feedback)‎‏ برای این مدلها، باید در نظر گرفته شود و متناسب با آن باید برنامه ریزیهای آینده بصورت دقیق تر و هدفمندتر صورت پذیرد.