در خصوص اثر ویتامین c بر متابولیسم گلوکز، گزارشات متناقضی وجود دارد و در برخی گزارش ها مشخص شده است که ویتامین c در مقادیر بالا باعث اختلال در تست تحمل گلوکز (gtt) می شود. لذا در این مطالعه تاثیر استفاده از سطوح مختلف ویتامین c بر gtt و مقاومت به انسولینی به دنبال استفاده از جیره پرچرب مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه بر روی 40 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ با محدوده وزنی 10±160 گرم انجام شد. حیوانات به گروه های کنترل، پرچرب (hf)، پرچرب+ mg/l 250 ویتامین c (hf+lvc)، پرچرب+ mg/l 500 ویتامین c (hf+mvc) و پرچرب+ mg/l 1000 ویتامین c (hf+hvc)، تقسیم شدند. گروه کنترل با استفاده از پلت های استاندارد و گروه های تحت تیمار توسط جیره حاوی 31% دنبه تغذیه شدند و ویتامین c به آب آشامیدنی آن ها اضافه شد. در این مطالعه ضمن اندازه گیری میزان مصرف آب، غذا و میزان افزایش وزن، پارامترهای چاقی، gtt، تست تحمل انسولین (itt) و شاخص homa-ir در گروه های تحت مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. استفاده از غذای پر چرب باعث افزایش دریافت انرژی، وزن گیری، چربی بدن، وزن کبد، کلسترول، ldl-c، مقاومت به انسولین، شاخص homa-ir و کاهش تحمل گلوکز گردید. هرچند مصرف ویتامین c اخذ غذا و انرژی را افزایش داد، باعث مهار چاقی شد و برخی از پارامترهای مرتبط با چاقی را بهبود بخشید. تحمل انسولین در گروه hf مختل شد و ویتامین c باعث بهبود آن در تمامی گروه های تحت تیمار خصوصاً در گروه hf+hvc شد. شاخص homa-ir و سطح انسولین در گروه های hf و hf+lvc افزایش داشت، ولی در گروه های که سطح متوسط و بالای ویتامین c را استفاده نمودند مشابه گروه کنترل بود. بنابر نتایج فوق جیره استفاده شده در این مطالعه باعث چاقی و مقاومت انسولینی شد و ویتامین c شدت چاقی را کاهش و مقاومت انسولینی را مهار کرد

نانو لوله های کربنی چند دیواره با خصوصیات شیمیایی و الکترو شیمیایی فوق العاده، گزینه های مناسبی برای توسعه سیستم های تحویل دارو هستند. فقدان دانش کافی در زمینه اثرات مواجهه ی پیش از تولد با نانو لوله های کربنی چند دیواره، ما را بر آن داشت که به بررسی اثرات تزریق داخل صفاقی این نانو ذرات در روز جفت گیری و اوایل آبستنی بر تولید مثل، نقاط پایانی عصبی-رفتاری بپردازیم. مطالعه بر روی30 قطعه موش سوری ماده که در 3 گروه ده تائی قرار گرفته بودند انجام شد. دوزهای 1 و 10 میلی گرم به ازای هر موش، از کربن نانوتیوب در محلول بافر فسفات در طی 2 مرحله به صورت درون صفاقی در روز جفتگیری و دو روز پس از جفتگیری به هر موش تزریق شد. گروه کنترل در هر دو مرحله تزریق، تنها محلول بافر فسفات با دریافت کرد. در طی دوران بارداری مادران مورد بررسی قرار گرفتند، سپس به مدت 15 روز تست هایی که معرف رشد فیزیکی، تکامل رفلکس ها و عملکرد عصبی– رفتاری بودند، بر اساس باتری فاکس از زاده ها به عمل آمد. مادران مواجهه شده با کربن نانو لوله های چند دیواره هیچ تغییر قابل توجه ی در کارایی های تولیدی مثلی در دوره آبستنی و شیر دهی نشان ندادند. زاده های مواجهه شده با نانو لوله های کربنی چند دیواره بیان یکسانی در شاخص های عصبی رفتاری و نقاط پایانی فیزیکی در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. مشاهده ی افزایش قابل توجه در رفتارهای اضطراب و افسردگی زاده های مواجهه شده با نانو لوله های چند دیواره در موازات با اثرات مضر آنها بر وزن ارگان های داخلی آن ها از قابل توجه ترین مشاهدات این مطالعه بوده اند. وزن مطلق تیموس در گروه های مواجهه شده با کربن نانو لوله های چند دیواره کاهش یافته بود همچنین وزن کبد و طحال در گروه مواجهه شده با کربن نانو لوله های چند دیواره در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود. وزن نسبی ارگان های در گروهای مواجهه شده با کربن نانو لوله هلی چند دیواره تقریبا مشابه گروه کنترل بود.

مطالعات نشان داده گیاه خرفه دارای اثرات آنتی اکسیداتیو است و عوامل متعددی از جمله استرس اکسیداتیو در آسیب کلیوی ناشی از ایسکمی- خون رسانی مجدد (i/r) نقش دارد. لذا اثرات تجویز خوراکی عصاره های آبی و الکلی خرفه بر آسیب ایسکمی- خون رسانی مجدد کلیه در موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفت . به این منظور موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار ابتدا نفرکتومی کلیه راست و پس از 20 روز در 8 گروه (6=n) قرار گرفتند و بر حسب گروه به مدت 5 روز به صورت خوراکی با مقادیر 150 و mg/kg300 از هر دو عصاره آبی و الکلی خرفه یا سرم فیزیولوژی تیمار شدند. در روز 5 تیمار کلیه چپ تحت عمل شاهد یا i/r (45 دقیقه ایسکمی و 24 ساعت رپرفیوژن) قرار گرفت و مقادیر اوره، کراتینین و یون های سدیم و پتاسیم در سرم و مالون دی آلدیید (mda)، سوپراکسید دیسموتاز (sod)، گلوتاتیون و فعالیت تام آنتی اکسیدانی (taa) در بافت کلیه اندازه گیری شد. القای i/r باعث افزایش اوره (001/0>p) و کراتینین (01/0>p) سرم شد که نشان دهنده اختلال در کار کلیه می باشد. استفاده از عصاره های آبی و الکلی در حیوانات ایسکمی نشده بر سطح اوره، کراتینین و یون های سدیم و پتاسیم تاثیری نداشت ولی باعث افزایش بیشتر میزان اوره، کراتینین و پتاسیم در گروه های i/r شد (05/0p<). این نتایج نشان دهنده تشدید آسیب i/r کلیوی به دنبال استفاده از عصاره های خرفه است. سطح sod در تمامی گروه های i/r (با تیمار و بدون تیمار) به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>p) ولی آسیب i/r و همچنین تیمار با عصاره خرفه بر سطوح mda، گلوتاتیون و taa تاثیر معنی داری نداشت ( 05/0<p). با توجه به نتایج حاصل، به نظر می رسد گیاه خرفه در تمامی شرایط دارای آثار آنتی اکسیدانی نمی باشد و حتی ممکن است وجود برخی از مواد درآن باعث تشدید عوارض i/r در کلیه گردد

نانوذرات نقره که یکی از پر مصرف¬ترین نانو مواد مورد استفاده در صنعت و پزشکی می¬باشند، ممکن است در هوا پراکنده شده و پس از ورود به بینی از مخاط، ریه¬ها و یا از طریق اعصاب بویایی، جذب و به مغز انتقال یافته و بر رفتار اثر بگذارند. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثرات تجویز داخل بینی نانو ذرات نقره بر تعادل و یادگیری حرکتی موش¬های صحرایی بود. در این مطالعه 50 سرموش صحرایی نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون تیمار، گروه حامل توسط حامل دارو و گروه¬های np3، np15 و استات نقره (agac) به ترتیب با 3 و mg/kg 15 نانو ذرات نقره و mg/kg 6/4 استات نقره به صورت یک روز در میان به روش داخل بینی¬ای تیمار شدند و از روز 25 پس از شروع تیمارها تعادل و یادگیری حرکتی آنها طی 2 روز متوالی در دستگاه روتارود مورد سنجش قرار گرفت. مدت زمان روتارود در گروه¬های np15 و agac به صورت معنی¬داری کاهش یافت که نشان دهنده نقص تعادل حرکتی بود. علاوه بر این مدت زمان روتارود در روز دوم نسبت به روز اول در تمام گروه¬ها افزایش یافت (05/0p<) ولی این روند در گروه¬های مختلف متفاوت نبود (05/0p>). بنابراین یادگیری حرکتی تحت تاثیر نوع تیمارها قرار نگرفت. سطح مالون دی آلدهید در مخچه افزایش ولی سطوح آنزیم¬های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز کاهش یافت (05/0p<). بنابراین استرس اکسیداتیو احتمالا یکی از مکانیسم¬هایی است که به واسطه آن گروه¬های تیمار شده دچار اختلالات تعادل شده¬اند. هرچند مقدار یون نقره تجویز شده در گروه agac با مقدار نقره دریافت شده در گروه np3 برابر بود ولی اثر سمی نانوذرات نقره بر تعادل حرکتی کمتر از یون نقره بود (05/0p<). بنابراین به نظر می¬رسد در ایجاد سمیت یون نقره مکانیسم¬های دیگری نیز درگیر باشند.